Mercedes C 350 e Lease Edition
Voor de zakenautorijder is de bijtellingpret er na de jaarwisseling aardig af, vooral als het om plug-in hybrides gaat. Alleen elektrisch rijden krijgt nog stevige stimulans. Een actueel hitnummer is de Mercedes C 350 e Lease Edition. Heb je zo’n plug-in hybrid bemachtigd? Dúbbel goed gedaan. Er was de afgelopen maanden nauwelijks aan te komen en tijdens een testrit maakte het nieuwste bijtellingkanon behóórlijk veel indruk op me. Even afgezien van de minuscule laadruimte vanwege het gigantische battery pack onder de laadvloer. Zelf zou ik een Estate-versie pakken.
Over smaak valt niet te twisten, maar het is knap dat de designers deze bijna 4,70 meter grote limo toch een aardig dynamische look meegeven. Van voren doet hij zelfs vaag aan een AMG-versie denken. Als je dat wilt, is ie er trouwens ook met een klassieke neus en een ster op de motorkap. Het interieur? Zelfde verhaal: van recht-in-je-gezicht sportief tot hoed-en-sigaar klassiek.
Dat laatste past absoluut niet bij zijn karakter, want Mercedes trekt standaard een enorm blik vol veiligheids- en andere hightech snufjes open. Intelligent werkende LED-koplampen bijvoorbeeld. In het interieur heb je zoveel ruimte, luxe en geavanceerde accessoires dat je je afvraagt wat een dikke E- of S-klasse dan meer in huis heeft. Hij heeft standaard zelfs luchtvering, een 7-bak automaat en de mogelijkheid om hem via de smartphone opdracht te geven het interieur vast op temperatuur te brengen.
Zwaar geschut
De C 350 e is wat je noemt zwaar geschut. De theorie is daarbij dat je een kilometer of dertig elektrisch kunt rijden. Wie dat in de praktijk doet, mag zijn vinger opsteken, maar het kan. De extreem moderne bedieningstechniek kan er zelfs samen met navigatie voor zorgen dat de elektrische power optimaal over de hele rit wordt verdeeld. Bijvoorbeeld zodat er nog e-power is voor de stad aan het eind van je rit.
Niet doorvertellen, maar zelf heb ik Mercedes-technicus Wout Bennink beleefd aangehoord en ben vervolgens met mijn hele – niet onaanzienlijke – gewicht op het gaspedaal gaan leunen. Met adembenemend succes, want in eendrachtige samenwerking persen de benzinemotor en de elektromotor er 297 pk uit. En belangrijker nog: een fenomenale trekkracht van 600 Nm.
Dat laatste is Ferrari-territorium. Mede door de 7-bak automaat word je bij vol optrekken dan ook van de plek gekatapulteerd. Snel is hij ondanks zijn groene roots absoluut, maar toch kun je het geen sportieveling noemen. Met pakweg 1,7 ton schoon aan de haak is hij daar gewoon te zwaar voor. Het goede nieuws is daarbij dat de luchtvering dat samen met een kist vol elektronica verdienstelijk beheerst. Verwacht je niet van zo’n comfortabele auto.
Onder de streep: behoorlijk imposant. Maar hoe hangt de vlag er na de jaarwisseling bij, wanneer je bijna dezelfde bijtelling moet aftikken als bij pakweg zo’n nieuwe A4 Avant in een gespierde TSI- of TDI-uitvoering?
De C 350 e blijft een boel auto, maar is niet het koopje van de week – 67 mille voor de testauto – en het gedoe met het opladen en een benzineverbruik in de praktijk van 1 op 16 of veel meer… dat werkt allemaal niet in zijn voordeel. Je nieuwe zakenauto kiezen wordt volgend jaar weer gewoon een kwestie van ‘Wat vind ik zelf fijn en wat mag dat kosten’.
Oude tijden herleven!
______________________________________
Het James Dean-effect
Mitsubishi Outlander PHEV
Kort voor de januari-‘deadline’ lanceerde Mitsubishi nog snel een nieuwe versie van de PHEV, de plug-in hybride Outlander die ooit voor bizarre taferelen in de showroom zorgde. Ook deze gefacelifte generatie gaat als warme broodjes over de toonbank. Hij is het ideale vangnet als je te laat hebt bedacht dat je eigenlijk een dikke Volvo of de Mercedes 7-procent-auto wilde hebben.
In een reportage voor Top Gear heb ik de lancering van de nieuwe Mitsubishi Outlander PHEV vergeleken met het leven van James Dean. Kort en heftig. Want na de jaarwisseling zal het niet echt meer stormlopen, schat ik zo.
Dat neemt niet weg dat het nu nog even een interessante optie is. Om de simpele reden dat hij gewoon nog te koop is. Dat klinkt trouwens zuurder dan bedoeld. Ford heeft ook nog een half-elektrische C-Max in de aanbieding, maar daar merk je aan alles dat die eigenlijk voor de Amerikaanse markt was bedoeld. Zelf zou ik dan altijd eerder voor een PHEV gaan, die voor een deel is ontwikkeld met Nederland in gedachten. Nergens rijden er zoveel rond als hier.
De nieuwe designchef Tsunehiro Kunimoto vertelde me tijdens de Tokyo Motor Show – zo spreek je nog een iemand – dat hij vooral heeft gewerkt om kritiekpunten glad te strijken. Technisch is er op het eerste gezicht niet veel veranderd, maar de PHEV is vooral een meer volwassen zakenauto geworden. Al ontbreken er nog steeds wat hightech snufjes die je in de betere businessclass normaal toch verwacht.
De voorkant is spannender en het interieur heeft een flinke stap vooruit gezet. Strakker en beter afgewerkt. Hét pluspunt is dat de Mitsubishi hoogwaardiger aandoet. De aandrijving werkt gelijkmatiger – dat was ook nodig – en hij is merkbaar stiller geworden. Alles bij elkaar een competente en zeer ruime SUV.
