Zeventig jaar geleden legde de Vespa de basis voor een compleet nieuw vervoermiddel dat het straatbeeld veranderde: de scooter. De komende weken plaatst moederconcern Piaggio weer een mijlpaal met de Wi-bike. Elektrische fietsen zijn er al in ontelbare soorten en maten, maar er is er niet een met de street credibility van de Italiaan.
Piaggio ontwikkelde zijn eigen ‘middenmotor’ voor de uit lichtmetalen opgetrokken Wi-bike. Bij de eerste proefrit in Milaan doet hij me sterk denken aan een mountainbike op testosteron. Zó gespierd pakt hij gemene klimmetjes op de testbaan. Verder levert hij maatwerk. Met of zonder verende vork, derailleur met kettingaandrijving of CVT-versnellingssysteem met schone getande riemaandrijving.
Heel trendy: de Wi-bike is bluetooth-connected met je smartphone. Die doet dienst als tweede dashboard, met alle mogelijke extra functies. In de fiets geïntegreerde gps helpt bij de personal-trainersoftware, maar ook onmisbaar voor de antidiefstal- en tracking & tracing-technologie. Accu, motor en display zijn met een unieke code verbonden, zodat je alles ook op afstand kunt aansturen. En blokkeren.
Rond de jaarwisseling in de showroom, prijzen vanaf circa 2700 euro.
Weg met de laadkabel
In de eerste helft van 2016 komt Gogoro na thuismarkt Taiwan naar Amsterdam, de eerste buitenlandse locatie waar het merk neerstrijkt. Een futuristisch designobject op wielen, dat intrigeert als totaalconcept. Hij is zo eigenzinnig dat zelfs Steve Jobs hem prachtig had gevonden. Een e-scooter voor de iPhone-generatie.
Zelf noemen ze het de eerste smartscooter ter wereld, want deze stadsscooter is bevrijd van laadkabelgeklooi. Je stopt er simpelweg nieuwe batterijen in. Nou ja, twee stuks met het formaat van tweeliterpakken melk. De lege accu’s gaan terug in het Gogoro Swap & Go-station.
We konden het tijdens de onthulling op de EICMA-motorshow van Milaan al even zelf proberen. Met wat oefening is het een halve minuut werk. Een informatiebeeldscherm geeft na inlevering van de leeg gereden exemplaren aan welke accucellen zijn bijgeladen en geeft die vrij. Neem maar mee! Waar de Gogoro Experience Boutique komt, wordt binnenkort bekend.
Rijden op waterstof
De eerste testrit met de Toyota Mirai op het Fuji-racecircuit is er een om niet gauw te vergeten. Niet eens alleen omdat het zo’n indrukwekkende rijervaring is, meer nog omdat hij een kijkje in de toekomst biedt. Om in de jaren negentig de Prius hybride te ontwikkelen – die toen als aardig bizar gold – investeerde ‘s werelds grootste automobielconcern vele miljarden en dat doet het nu weer. Ze zijn er bij Toyota van overtuigd dat rijden op waterstof dé oplossing wordt voor langere afstanden.
Waterstof tanken duurt maar een paar minuten – zo kon ik ook zelf ervaren – en dan heb je een actieradius van 550 kilometer. De Mirai rijdt net zo soepel als elke elektrische auto, want dát is het feitelijk. Alleen heb je onder de voorstoelen een kleine energiecentrale die uit waterstofgas elektrische energie opwekt. Uit de uitlaat komt alleen waterdamp.
Het is de Japanners absoluut menens: ze zijn gestart met een productie van enkele duizenden per jaar. In Europa hebben Duitsland, Denemarken en Engeland de primeur; daar staan al wat meer waterstoftankstations. Ons land komt ook aan de beurt.
Leasebedrag in Duitsland: 1200 euro.
De nieuwe Prius
De Prius heeft als moeder aller hybride auto’s een bijzondere plek in de autowereld. Zijn nieuwe generatie ziet er een stuk beter uit – sportiever vooral – en is ook van binnen veel ‘strakker’ geworden. De eerste rijindrukken in Japan maken duidelijk dat hij een stuk dynamischer rijdt – dat mócht ook wel natuurlijk – en als je goed je best doet ook aanzienlijk zuiniger is.
Bijtelling-technisch schiet dat voor 2016 helaas toch niet op (21 procent), dus wordt het wachten op de nog te onthullen plug-in-hybridversie van deze compleet nieuwe auto. Die gaat in elk geval wel een iets prettiger 15 procent scoren.
Auteur: Rob van Ginneken
