Ben Tiggelaar is de vaste columnist van tijdschrift De Zaak. Hij is schrijver en trainer, met als doel: mensen te helpen hun dromen om te zetten in actie. Hij werkt vanuit eigen praktijkonderzoek, met veel gevoel voor entertainment en een gedegen achtergrond in gedragswetenschap.
De onderstaande column is afkomstig uit tijdschrift 8, december 2009:
Net mensen
“Ik bestudeer nu tweeëntwintig jaar ondernemers. En als je één ding over ze kunt zeggen, dan is het dat je niet één ding over ze kunt zeggen. Alle ondernemers zijn verschillend. Het zijn net mensen.
De ene ondernemer stemt Groen Links en rijdt in een nieuwe V70. De andere is van de VVD en stuurt in een oude Amazone. De ene ondernemer is een idealistische ICT-adviseur en schrijft met een vulpen, de ander is een winstgerichte antiekhandelaar die alles in zijn iPhone noteert.
Maar goed. Ondanks alle contrasten hebben ondernemers natuurlijk wel iets gemeen. Bijna allemaal geloven ze dat ze beter af zijn zonder baas. Dat ze iets kunnen waar de wereld op zit te wachten. En dat het ze gaat lukken om dat zelfstandig van de grond te tillen.
Ondernemers zijn ongelofelijk verschillend. Ieder exemplaar is uniek. Maar wat we gemeen hebben is dat we allemaal slim gebruikmaken van onze uniciteit. We weten vaak goed wat onze persoonlijke sterke punten zijn en dat we het daarvan moeten hebben.
En – valt mij op – bijna allemaal vinden we het verschrikkelijk moeilijk om op die zelfde manier naar de mensen te kijken met wie we samenwerken.
Vooruitbranden
Bijna wekelijks hoor ik ondernemers die ook manager zijn dingen zeggen als: “Ik snap er niets van. Toen hij hier net kwam werken, wilde ‘ie nog wel. Ik heb geen idee wat er gebeurd is, maar hij is niet meer vooruit te branden…” Dat de wijze van vooruitbranden wel eens de hoofdreden zou kunnen zijn van de demotivatie, komt bij veel managers niet op.
Een van de hoofdredenen dat veel mensen geen ondernemend gedrag vertonen, is dat we ze niet als ondernemer behandelen. Verreweg de meeste managers focussen stelselmatig op de zwakke punten van hun medewerkers. Ze benoemen wat er allemaal mis is met hen en willen dat dit gerepareerd wordt. In de praktijk gebruiken we hiervoor vriendelijk klinkende termen als: werken aan aandachtspunten, ontwikkelpunten of verbeterpunten.
In plaats van voluit en met passie te werken vanuit de talenten en vaardigheden die ze wél hebben, is het hoogste doel van talloze medewerkers verworden tot het zonder kleerscheuren en kritiek halen van de klok van vijf.
Ik verzin dit niet. Onderzoekers van Gallup hebben recent geconstateerd dat slechts een magere 17% van de medewerkers in bedrijven het grootste deel van de werkdag z’n sterke punten gebruikt.
Kost dat?
Onderzoek van dezelfde club laat zien dat het focussen op de ‘verbeterpunten’ van medewerkers ertoe leidt dat gemiddeld slechts 9% van de mensen zich gemotiveerd voelt. Terwijl een focus op de sterke punten ervoor zorgt dat gemiddeld 73% (!) van de mensen gemotiveerd is voor z’n werk. Acht keer meer motivatie. Wat kost dat? Precies. Geen cent. Alleen een 180-graden verandering van de leiding.
Grappig. Ondernemers zijn allemaal verschillend. En – iets lastiger – ook medewerkers zijn allemaal verschillend.
Als er één advies is dat voor alle ondernemers geldt, dan is het dit: vergéét wat al die anderen doen. Wees in de allereerste plaats vooral jezelf. Ga voor authenticiteit, voor eigenheid, gebruik je eigen sterke punten en bouw daar je bedrijf op.
En als er één advies is dat voor het managen van medewerkers geldt, dan luidt dat: behandel andere mensen ook als ondernemer. Laat ze in de allereerste plaats zichzelf zijn. Waardeer hun authenticiteit, hun eigenheid, gebruik hun sterke punten en bouw daarmee je bedrijf uit.
Waardeer het verschil, geniet van het contrast en doe – ook al is het soms tandenknarsend – er je voordeel mee.”
