Zo gewoon en toch zo bijzonder

Het feestvarken in kwestie is de nieuwe e-Ducato. De grote Fiat bestelwagen – made in Sevel Atessa Zuid-Italië – is voor de bedrijfsautowereld precies wat de dokter voorschrijft nu ‘de stad’ steeds meer het domein van elektrische voertuigen wordt.

Elektrisch rijden. Ook de gebruikers van grote bestelwagens zullen er op termijn aan moeten geloven. Behoorlijk rap zelfs, want binnensteden zullen als eerste sluiten voor dieselbedrijfswagens. 

Net als ik zullen ze zonder twijfel moeten wennen aan de opmerkelijk stilte in de bestelwagen. Doorgaans ‘goed’ voor een symfonie van dieselgereutel en vibrerende carrosseriepanelen. Maar deze ga je pas echt horen – bandengeroffel vooral – wanneer de e-Ducato op de grote weg wat snelheid maakt. Richting zijn top van 100 kilometer per uur.

In alle andere opzichten verloopt de overstap zonder vertoon. Even afgezien van het totaal andere karakter van de aandrijving. En de extra stabiliteit die de onmerkbaar onder de vloer weggewerkte (loeizware) accu geeft. Een laag zwaartepunt is ook in een bestelbus prettig.

Logistiek gesproken verandert er verbluffend weinig. Kort door de bocht gesproken kun je de e-Ducato namelijk in de meeste uitvoeringen krijgen die ook met een diesel in de showroom staan. Kort, lang, extra hoog, als gesloten besteller, pick-up of chassiscabine en – mag je aannemen – op den duur ook wel met camperopbouw. 

Bruikbare range, fors laadgewicht

Dat laatste – een camper vakantietrip – zal dan in etappes moeten gaan, want ik noteerde tijdens de ritten met de besteller pakweg 200 kilometer als elektrische actieradius. Toegegeven: op koude dagen en grotendeels op provinciale en snelwegen. Voor regionaal gebruik met service- en koeriersdiensten is dat een bruikbare range. 

Dat wordt nog aanzienlijk beter als je meer stedelijk rijdt, want dan kan het zomaar een kwart tot de helft meer zijn dankzij het regenereren van energie bij afremmen. In de bedrijfsauto-vakmedia wordt deze e-besteller geroemd om zijn effectieve regeneratie. En ach, zelfs pakketdiensten rijden in en om de stad niet veel meer dan 120 kilometer op een dag.

Bij een dieselbus weten de ondernemers inmiddels met de ogen dicht wat hun wensen zijn en dat kan hier voor de keuze van de afmetingen en het laadvermogen bijna een op een worden overgenomen. Toch vergen deze nieuwe elektrische uitvoeringen wat aandacht. 

Je kunt een e-Ducato met een kleinere accu bestellen – 47 kWh – of als de door ons gereden grotere – 79 kWh – en dat heeft zijn plus- en minpunten. Om te beginnen de range natuurlijk, maar het gaat verder. De ‘lichtere’ weegt ook letterlijk minder en heeft hetzelfde laadvolume in kubieke meters. Omdat hij onder de vloer minder accu meezeult kan hij wel meer gewicht achterin meenemen (afhankelijk van de versie pakweg 1,1 ton). 

De long range versie is nog altijd goed voor dik 800 kilogram. Genoeg voor gangbaar gebruik. Mocht dat toch een probleem zijn, dan kun je ook een aangepast onderstel bestellen met een verhoogd GVW. Die mag serieus veel meer gewicht vervoeren. Mits je het juiste rijbewijs hebt natuurlijk.

Klauteren

Tot zover de ‘beurskoersen’. Laat ik de bestelwagen nog maar eens binnenklimmen – hoog! – voor de rijimpressies. Eerste indruk is dat een gebruiker een heel vertrouwde werkomgeving aantreft. Grote en comfortabele rijdersstoel, veel leg- en bergvakken voor mappen en andere zaken – zoals je dat in een bedrijfswagen gewend bent – en een redelijk normaal en zelfs luxueus dashboard. In mijn geval zit er in de cabine rechts een tweezitsbank. En een handgreep tegen het dak, trouwens. Ik neem aan met het oog op het instappen, want sportieve bochten zitten er niet in met zo’n grote zware wagen.

Een echt verschil met een doorsnee Ducato zit hem in een extra beeldscherm links, dat de hele energiehuishouding tussen elektromotor en accupakket tijdens het gebruik weergeeft. Daar zie ik trouwens dat de verwarming of airco aardig veel energie verbruikt – wel twee tot vierduizend Watt – en dat leert weer dat een extra trui in de winter letterlijk heel wat kilometers kan schelen.

Om te starten moet je de gordel omgorden en de auto in N zetten. Vervolgens kies je een recuperatiestand. De e-Ducato heeft geen versnellingen en accelereert met zijn 123 pk dus heel gelijkmatig en – vooral – in opmerkelijke rust. Pas op wat hogere snelheid ga je de banden en windgeruis horen. Dat maakt de werkplek duidelijk comfortabeler. 

Vlot en bonkig

Hij rijdt redelijk vlot, maar voelt tijdens mijn ritten achter wat bonkig aan. Het kan zijn dat hij wat rustiger op de weg ligt met wat lading aan boord, want die zat er bij mij niet in. In standaardopstelling zorgt de laadkabel aan een wallbox of laadpaal bij het grote accupakket voor 11 kW laadsnelheid. Als optie kun je sneller laden bestellen: 22 kW AC (een krachtige normale laadpaal) of zelfs 50 kW DC. Die laatste sluit je dus aan zo’n speciale snellaadzuil langs de weg en dan ben je veel rapper weer rijklaar voor de volgende paarhonderd kilometer.

Prettig voor veelgebruikers, maar niet echt nodig als je (goedkoper!) gewoon ’s avonds je e-Ducato aan de huis- of bedrijfslader hangt.

Het zal duidelijk zijn dat het prijskaartje aanzienlijk straffer uitvalt dan met een enigszins vergelijkbaar presterende 2.2 Multijet Diesel. Vanaf – netto – goed 50 mille kun je voor een elektrische komen praten en dat is al gauw 20 meer dan een dieselversie. Daar staat tegenover dat je in de nabije toekomst wél de binnensteden in mag waar milieuzones gaan gelden. Zoals ze bij een befaamde creditcard dan zeggen: onbetaalbaar pluspunt. Bovendien zijn de gebruik kosten lager en is het extra comfort een troef. Of misschien toch maar leasen als Fiat de prijzen daarvoor tenminste heeft bedacht? 

Decisions, decisions… 

Beschikbaar in tientallen varianten, in afmetingen en carrosserievormen vrijwel evenveel keuze als in dieseluitvoering.