Column Gijs Veenhuijsen | Flynth

Ai, het was weer zover. Bonje in de tent. Een woonwinkel met meerdere filialen, gerund door maar liefst 3 zussen werd een slangenkuil. Bekend verhaal. Volgende generatie komt er aan. Hoeveel gezinnen kunnen er leven van de opbrengst en welke zoon / neef / nicht is feitelijk volkomen (on)geschikt om in te stappen.

Wat kan… en waarom we het niet doen

Uit elkaar… Dat kan altijd. Zeker als je meerdere filialen hebt. Er is dan een aanknopingspunt om te verdelen. Dat werd in de praktijk ook zo uitgevoerd. Elk van de zussen kreeg een of twee filialen en duldde geen invloed van de ander meer. Zo kun je gewoon ook draaien. Alleen… de resultaten moet je wel met de anderen blijven delen zolang je formeel niets regelt.
Maar goed, een conflict ontstaat niet ineens. Het komt als de schemering. In eerste instantie pas je je waarneming er op aan. Als de duisternis dan valt, telt de hele schemerperiode echter wel mee.
Al ligt een juridische en financiële verdeling nog zo voor de hand, menselijkerwijs lijk je niet meer tot elkaar te kunnen komen.

De adviseur

De adviseur wordt te hulp geroepen. Men wisselt standpunten uit en verdedigt die standpunten met verve. Voert ruggespraak met de (losse) onderdelen van wat ooit een hecht samenwerkingsverband was. Kijkt wat er bedrijfseconomisch zoal haalbaar is met elk van de filialen. Gaat na wie dan overbedeelt wordt en dus wat moet betalen aan de onderbedeelden, enzovoort.
En, uiteindelijk, als men dan vele maanden verder is, wordt een voorstel geformuleerd waar men het over eens kan zijn. Niet omdat de ondernemer dat zelf wil, maar om er van af te zijn. De onderbouwing is ook vaak iets in die trant. De poort naar Escalatië blijft in elk geval wijd openstaan.
En dan, kort nadat men elkaar de hand gaf, ontwikkelt een van de partijen een heel ander idee. Omdat regelgeving opeens verandert bijvoorbeeld. En die regelgeving verandert niet zomaar een beetje, maar flink, waardoor de eerder besproken verdeling met díe kennis, nooit tot stand zou zijn gekomen…
Volgens die ene spijtoptant dan!

Herhaling van zetten

En dan begint het circus opnieuw. Bloedspetters vliegen inmiddels in het rond. De onderneming zelf dreigt zieltogend het jaar uit te gaan. Standpunten… die worden weer uitgewisseld, verdedigt ook, maar nu met meer venijn. Er wordt weer ruggespraak gevoerd, de adviseurs worden gewisseld, want er moet duidelijker stelling genomen worden enzovoort.

Één vraag

En dan, als de financiers de stekker uit de hele onderneming willen trekken en de berg adviesfacturen intussen het plafond bereikt stelt iemand de volgende vraag: “Zijn jullie tevreden, met wat je hebt?”.
Los van alle persoonlijke verhoudingen, los van –al dan niet relevante- regelgeving, bleken de zussen dat, ieder voor zich, gewoon te zijn. Ze hadden elk een bron van inkomen. Ze waren bezig met wat ze leuk vonden en toen, omdat de vraag zo eenvoudig was, en het antwoord wellicht nog meer… ontstond er een onomkeerbare waarheid waaraan men gehoor moet geven. Dan is het nog slechts waarderen en afwikkelen.
En zo geschiedde…
Lees ook…