Categorieën

'Je kwetsbaar opstellen' is populair. Managers, medewerkers, partners, vaders en moeders leren op cursussen om open te staan voor kritiek op hun functioneren. Voor ondernemers is dat niets nieuws. Wij hoeven ons niet kwetsbaar op te stellen. Wij zijn per definitie kwetsbaar.

Ben Tiggelaar is de vaste columnist van tijdschrift De Zaak. Hij is schrijver en trainer, met als doel: mensen te helpen hun dromen om te zetten in actie. Hij werkt vanuit eigen praktijkonderzoek, met veel gevoel voor entertainment en een gedegen achtergrond in gedragswetenschap.

Aai over de bol

Een goede vriend van mij maakt mediaproducties. Daar komt een hoop creativiteit bij kijken en bovendien houdt het werk niet op om vijf uur ‘s middags. Inspiratie en transpiratie dus. Logisch dat je dan van klanten, naast betaling, af en toe ook een compliment wilt. Maar dat lukt niet altijd.

Een van de problemen in zijn werk is dat websites, films en artikelen altijd worden voorgelegd aan de klanten voordat ze definitief worden gepubliceerd. Tijdens zo’n sessie vraagt mijn vriend ook expliciet naar verbetermogelijkheden die klanten zien. Nou, dat laten de meeste klanten zich geen twee keer zeggen.

Dus belt hij me regelmatig mismoedig op na weer een sessie met een opdrachtgever die wel een hele lijst met verbeterpunten opstelt, maar niet de moeite neemt om iets aardigs te zeggen over de 90% die wel goed was. Ik probeer dan van een afstandje goed te maken wat de klant heeft nagelaten. Ook ondernemers hebben af en toe een aai over de bol nodig. Desnoods van elkaar.

‘Verbetering gevraagd’, staat er boven ‘mijn’ Wikipedia-pagina. Als ik doorklik op ‘geschiedenis’ zie ik tientallen regels waarachter weer hele discussies plaatsvinden. Over mij. Bijvoorbeeld over de vraag of ‘dhr. Tiggelaar’ eigenlijk wel ‘encyclopedie-waardig’ is.
Natuurlijk bemoei ik me niet met wat er op deze wiki-pagina staat. Zoiets ontaardt al gauw in zelfpromotie. Een doodzonde in de wiki-wereld. Maar het is niet makkelijk om je vingers van het toetsenbord te houden als je soms ziet wat mensen online allemaal over je schrijven.

Ik herinner me een stripje van de fameuze Belgische tekenaar Franquin. Daarin laat een bezoeker van een feestje een zendertje achter wanneer hij vertrekt. Hij wil graag horen hoe de rest over hem praat wanneer hij er niet bij is. Per plaatje zie je hem sipper worden en op het laatste plaatje kruipt hij in een vuilnisbak.

Internet

Internet fungeert voor ondernemers en andere mensen die zich in het openbare leven begeven soms als zo’n zendertje.

Of je je nu bewust kwetsbaar opstelt of niet, je wordt als ondernemer elke dag opnieuw door je klanten afgerekend op wat je doet. Soms omdat ze met de voeten stemmen en naar een ander gaan. Soms omdat ze je persoonlijke feedback geven. En steeds vaker ook omdat mensen online hun ongezouten mening over je geven.

Ik zou niet graag weer in loondienst ergens gaan werken. Maar loondienst heeft – in Nederland althans – ontegenzeggelijk een paar voordelen. Je kunt onderpresteren, maar houdt toch hetzelfde maandelijkse inkomen. Je kunt fouten maken zonder dat er iemand op reageert. Je kunt, kortom, lekker werken zonder echt kwetsbaar te zijn. Lijkt me heerlijk (voor een maandje).

Eerdere columns »

Lees ook…