Zo sprak ik onlangs weer eens met iemand die alles opgegeven had om zijn eigen bedrijf te starten. Iemand die inmiddels alweer een jaar geen inkomen genoten had, want om inkomen te krijgen moet er geld op je bankrekening staan.
Iemand die zeker al niet aan een pensioen gespaard had, die geen geld had voor zijn auto of de school van zijn kinderen. En die toch maar gewoon bleef doorgaan. Waarom is dat toch?
Salaris?
Het fenomeen salaris is een raar fenomeen. Als ondernemer met een eigen zaak weet je dat het begrip salaris niks voorstelt. Maar als medewerker van een bedrijf verwacht je toch op de 25e dag van elke maand een bedrag op je bankrekening. Want dat “verdien” je toch. Niet?
Welnu, een ondernemer dient dit eerst te verdienen, waarna het kan worden uitbetaald. Echter pas nadat de slarissen en alle andere rekeningen betaald zijn. De ondernemer, die met passie zijn droom wil waarmaken, is altijd pas als laatste aan de beurt. Tenminste, als alles eerlijk gaat. En de meeste ondernemers zijn wel eerlijk.
Ondernemersdroom
De droom waarmaken, daar gaat het om. De droom geeft zo immens veel energie dat een ondernemer altijd werkt aan het realiseren daarvan. Vanaf het moment dat hij wakker wordt totdat hij naar bed gaat. Dat is dan dus 7 dagen in de week, 16 uur per dag. Totaal komt dat dan neer op 112 uur per week. Het concept om er altijd mee bezig te zijn is vaak noodzakelijk om er een succes van te maken. Dat is dus een heel ander concept dan het hebben van een 40-urige werkweek.
Er zijn dus heel erg veel verschillen tussen een ondernemer en een medewerker, een manager. Maar dat verschil betekent in het geheel niet dat de een beter is dan de ander. Wel anders, maar dat mag duidelijk zijn.
Want een ondernemer heeft een heel ander begrip over “klaar zijn”, dan de medewerker. Als een ondernemer klaar is, dan moet het echte werk vaak pas beginnen. Het concept staat, wellicht is er geld opgehaald, en dan, ja dan, moet het echt gaan gebeuren.
Op eigen benen
Zelf heb ik veel bedrijven gestart, wel meer dan 20. In het begin heb ik veel van die bedrijven ook echt geleid, soms wel meer dan 5 jaar lang. En dat voelde bij mij als erg lang. Na die beginperiode stond het bedrijf, wankel en wel, op eigen benen, maakte het een beetje winst, en ging het beginnen.
Maar voor mij voelde het dan als “klaar” en begon het alweer te kriebelen, en zag ik rondom mij heen weer veel andere kansen die niemand op leek te pakken.
Kortom, ik begon me te vervelen, terwijl mijn medewerkers op stoom raakten en enthousiast werden, dacht ik weer aan nieuwe plannen.
Mijn houdbaarheidsdatum ligt dus heel anders dan de mensen die er samen met mij een succes van gingen maken.
Het succes kwam en ik ging me vervelen. Ondernemen heet dat…
