Ben Tiggelaar is de vaste columnist van tijdschrift De Zaak. Hij is schrijver en trainer, met als doel: mensen te helpen hun dromen om te zetten in actie. Hij werkt vanuit eigen praktijkonderzoek, met veel gevoel voor entertainment en een gedegen achtergrond in gedragswetenschap.
(Utrecht, oktober 2013)
Ik heb aangeboden om even te wachten tot de monteur er is. Vrouw en dochters wandelen intussen naar het dorpje in de buurt van onze camping. Camden, Maine. We trekken met een camper door New England, de verzameling van oude staten in het noordoosten van de Verenigde Staten. En onze airco heeft kuren.
De reparateur komt na tien minuten. Met een pick-up en een hond. Hij heet René en blijkt al een aardig eind in de zestig. René fikst de airco in een kwartiertje. Kalm en systematisch. Eerst A uitsluiten. Dan B. Dan C. En vervolgens blijkt de storing gevonden.
Van piloot naar campers repareren
Mooi om een oude rot aan het werk te zien. Hij biedt me een rit aan naar het dorp. Onderweg vertelt hij me zijn verhaal. Uit Canada komt ‘ie. Zoiets dacht ik al, want in de VS heten alleen vrouwen René. Tot zijn tweeënvijftigste was hij piloot bij een grote luchtvaartmaatschappij. “Toen kon ik met vervroegd pensioen en besloot te gaan ondernemen. Allerlei dingen. Ik verzorg rondvluchten per helikopter. En daarnaast heb ik jarenlang campers verhuurd en verkocht.” Nu heeft hij zijn eigen camper-reparatiedienst. Een paar klanten per week doet ‘ie. Dat is genoeg, anders komt hij niet aan de rondvluchten toe.
50-plus en starter
René is niet uniek. Ik heb er dit jaar in de VS al heel wat ontmoet. Mensen met een hogere opleiding en een interessante carrière achter de rug, die – soms noodgedwongen, soms voor hun plezier – na hun vijftigste een nieuwe carrière als ondernemer starten. In de VS is discrimineren op leeftijd uit den boze. Maar net als hier in Nederland is het niet eenvoudig om een baan te vinden als je grijs haar hebt. Dus beginnen veel senioren voor zichzelf.
Ook hier kom je ze steeds meer tegen. Zilveren zelfstandigen. Vijftigers die na een goede loopbaan in het grootbedrijf voor zichzelf beginnen. Vaak accountants, juristen, managers… Vaak blijven ze zzp’er. Soms worden ze werkgever. Maar altijd ondernemen ze vol goede moed en zonder last van het gezeur waarmee je te maken krijgt wanneer je als vijftigplusser moet solliciteren. Je hoeft niet uit te leggen hoe waardevol jouw ervaring is aan een personeelsmanager die nog in de wieg lag toen jij al tot je knieën in de modder stond. Je hoeft niet te bewijzen dat je heel wat fitter bent dan toen je jonge kinderen had en geen nacht kon doorslapen. Je zet gewoon alles wat je hebt geleerd eindelijk in voor een baas die niet zeurt over leeftijd: jezelf.
Senior-ondernemers. Ik begrijp ze steeds beter naarmate ik zelf grijzer aan de slapen wordt. Nu alleen hopen dat René in Maine en zijn vijftigpluscollega’s in Nederland er zelf geen moeite mee hebben om leeftijdsgenoten in dienst te nemen als ze een vacature hebben. Is ook dat probleem weer opgelost.
