Wat een kast
Gigantische halflege parkeerterreinen, zes fastfoodketens, een Walmart, vier warenhuizen, drie pompstations – in Europa hebben we andere ideeën over sfeer, maar in de States zijn dergelijke kaalgeslagen complexen heel gewoon. Naast ons stapt een wankel vrouwtje van circa 70 uit een Chevrolet Silverado, zo’n superdeluxe, grommende heavy duty pick-up, en loopt nonchalant op de Walmart af. Geen boodschappentas, want aankopen kieper je hier in papieren zakken.
Ik bekijk onze camper, een Cruise America C30 (zie kader), wat een kast: 9,10 meter lang, 2,54 breed en 3,72 hoog. We hebben deze RV (Recreational Vehicle) vanmorgen opgehaald bij de lokale partner van het Nederlandse verhuurbedrijf Travelhome. Mexicaanse Ala, 1,45 meter hoog, had bijna een uur nodig om uit te leggen hoe we ermee om moeten gaan. In een vestiging van Arby’s – ook zo’n keten –nemen we de lunch: groot, veel, vet en weinig smaak, maar this is America. Het heeft wat.
The King
Zwerven door de States, altijd heb ik dat willen doen. We rijden elke dag vele honderden kilometers, dwars door de hete boerse werkelijkheid van het zuidelijke platteland (begin oktober, 30 graden). We staan op camping grounds waar we ’s avonds de barbecue ontsteken en aan houten tafels gesprekken voeren over van alles en eigenlijk over niets.
In Georgia noemen ze de buren van Alabama ‘rednecks’, in Alabama duidt een besnorde man de inwoners van Georgia aan als ‘f*cking assholes’. In Tupelo, Mississippi, beleef ik een bijzonder genoegen: ik zit in the Elvis Booth, een hoekje in Johnnie’s Drive In waar Elvis Presley in de jaren 50 vaak zat om een hamburgertje te pakken. Het morsige tentje is sindsdien nooit meer verbouwd.
Alles is Elvis in Tupelo. We slenteren door zijn originele geboortehuis dat de zanger zelf later terugkocht en aan Tupelo schonk, en het aanpalende museum. Later die dag zetten we de RV op een camp ground vlakbij Memphis, Tenessee. Ernaast ligt waarachtig Graceland, Elvis’ woonhuis tot zijn dood op 16 augustus 1977.
Ontroerd zie ik de volgende dag, als we met de menigte mee door het protserige interieur schuifelen, in een vitrine zijn sleutelbos liggen. Aanbeden, schatrijk, door zijn roem gevangen in een kleine cirkel, verslaafd aan medicijnen: een tragisch leven – maar hij had gewoon een sleutelbos.
Zinderend
In downtown Memphis loop ik onverwacht tegen het Lorraine Motel aan. Op 4 april 1968 werd Martin Luther King hier vermoord op de galerij voor kamer 306. Ik was vergeten dat dat in Memphis was… Ik herinner me die dag nog goed, klein als ik was, en de emotie, toen, van mensen om me heen. Geruime tijd staar ik naar de gesloten gele gordijnen van kamer 306, alsof ik daarmee de loop van de geschiedenis kan veranderen.
Johnnie
In de swinging states is het is soul, blues, rock-’n-roll en country wat de klok slaat, er is veel meer dan Elvis. In Muscle Shoals bezoeken we de beroemde studio FAME, waar in de jaren 60 en 70 supersterren als Paul Simon, Rod Stewart, Bob Seger and the Rolling Stones opnamen maakten. In Clarksdale eten we in de beroemde Ground Zero Blues Club, terwijl de kleurrijke muzikanten op het podium er alles aan doen om een gesprek onmogelijk te maken.
In Memphis en Nashville wandelen we in de zinderende warmte door de hoofdstraten, respectievelijk Beale Street en Broadway: uit alle hoeken en gaten klinkt live muziek, op de trottoirs weet het uitgaanspubliek er nog bovenuit te komen. In het Johnnie Cash Museum stel ik weer vast dat Johnnie, net als Elvis, méér was dan zijn genre. Country-and-western – het heeft me nooit zo bekoord. In zijn latere leven, na het overwinnen van zijn verslaving, ging de legendarische zanger meer en meer op Lee Towers lijken.
Vrijheid
Wat een vrijheid, zo’n huis op wielen. Later rijden we door het spectaculaire berglandschap van Great Smoky Mountains National Park waar de herfst helderrode en beige vlekken in de groene weelde heeft gepenseeld. Hier heb je, in Pigeon Forge, ook Dollywood, het attractiepark dat in handen is van Dolly Parton, compleet met aan de zangeres/zakenvrouw gewijd museum. Alweer zo’n Amerikaans fenomeen: geboren in een arm milieu, naam en fortuin gemaakt in de lokale muzieksoort (country), daar bovenuit gegroeid en tot meer geworden dan artiest alleen: symbool, weldoener, icoon van de cultuur.
Oh ja
Een enkele keer besef ik opeens: oh ja, mijn bedrijf, hoe zou het gaan? Ik weet dat voor veel ondernemers en zzp’ers tijdens hun vakantie het werk doorgaat, maar een keer volledig loslaten, daar valt veel voor te zeggen (vergt wel wat voorbereiding). Die momenten – dat ik in gedachten even afdwaal, terug naar de verre ‘oude wereld’ – zijn schaars maar in Gatlinburg, Tenessee, in het overvolle restaurant The Old Mill, heb ik er een. Het is tegen het einde van mijn verblijf. Amerikanen hebben een geweldig gevoel voor decorum: de bediening gaat gekleed als 19de-eeuwse lokale boeren en overal staan gebruiksvoorwerpen van toen dit nog een molen was. Enorme schotels worden opgediend, zoals dat gaat. Naast me zit Amerikaanse Sue, ze vraagt: ‘Waar denk je aan?’ Ik zeg, rondkijkend in de zo totaal on-Hollandse ambiance: ‘Ik heb een idee voor mijn bedrijf.’
Credits en verwijzingen
- Tekst, foto’s en video door Egbert Jan Riethof
- Met dank aan:
- Travelhome dat campervakanties aanbiedt over de hele wereld (travelhome.nl)
- Tix.nl dat een deel van de tickets sponsorde
- Beelden van de Cruise America C30, zie hier!
- In de deze camperweken hebben we natuurlijk nog veel meer gezien en gedaan. Meer weten – stuur een mail naar [email protected].
- Tip: kijk ook op www.deep-south-usa.com voor meer informatie over trips in de zuidelijke staten.
