Dat hij handel in zijn bloed had, wist hij al toen hij tiener was. Rokus: “Toen ik 15 was, verhuisde ons gezin naar een huis in Brielle met een grote boomgaard. Mijn ouders deden niks met de oogst, dus ik zag mijn kans. Ik zei tegen mijn vader: ik geef je er 10 gulden voor. Hij ging akkoord en ik zette wat vriendjes in die voor 3 gulden 50 per uur de appels en peren gingen plukken. Ik verkocht het fruit in een naastgelegen wijk en verdiende zo 1600 gulden in drie dagen tijd. Toen ik het volgende jaar met mijn vader over de oogst moest onderhandelen, moest ik wel iets meer betalen dan een tientje.”
Fles whiskey
Zijn handelsinstinct zette hij niet direct voor zichzelf in. “Mijn eerste baan was bij een bedrijf dat handelde in levensmiddelen zoals blikjes tonijn en ananas. Daarna heb ik nog bij verschillende andere bedrijven in de retail gewerkt. Ik had een tweeling en werkte 50 tot 60 uur per week. Mijn vrouw stelde zich weleens opnieuw aan me voor. Op dat punt ben ik eens na gaan denken over wat ik nou het allerleukste vind in het leven. En dat was eigenlijk mijn eerste baan: inkopen en verkopen en lekker met eten bezig zijn, want ik kook heel graag. Tijdens een goed gesprek met mijn broer onder het genot van een fles whiskey hakte ik de knoop door: ik ging voor mezelf beginnen.”
Bakmix
Enige tijd later zat Rokus in de auto op weg naar de Aldi in Duitsland. “Ik heb daar een vijftiental producten gekocht, waaronder broodbakmix. Dat was het product waar mijn bedrijf mee begon. In die tijd, 2005, waren broodbakmixen ontzettend in trek. Deze broodbakmix van een Duitse producent kostte 69 cent de kilo, terwijl de marktleider in Nederland eenzelfde product verkocht voor 1,29 euro per 450 gram. Ik zag mogelijkheden.”
Hij maakte een afspraak met de fabrikant en reed naar Duitsland. “Ik kwam daar in mijn nette pak, hield een goed verhaal en kreeg toestemming de broodbakmix in Nederland te verkopen. Door mijn vorige banen kende ik de inkopers van de grote supermarkten en zo had ik twee weken later een order van 450.000 pakken. Daar was ik zelf wel even van onder de indruk.”
Meer personeel, meer zorgen
Het balletje is toen gaan rollen en inmiddels verkoopt Rokus’ bedrijf onder andere ook kooksauzen, graanontbijten, Italiaanse specialiteiten en producten uit Peru zoals quinoa. Rokus runt De Roos International B.V. met drie man personeel. “Meer personeel betekent ook meer zorgen. De waarde van mijn bedrijf zit in de kennis van de leveranciers. Als je meer mensen in dienst hebt, heb je ook meer mensen die er met die kennis vandoor kunnen gaan. Zaken waar ik geen verstand van heb, zoals administratie en logistiek, besteed ik uit.”
Voor de drie man die hij in dienst heeft, zorgt hij goed. “Ik houd geen uren bij en wij werken niet met vaste vakantiedagen. Het maakt mij niet uit wanneer mijn personeel hun werk doet en wanneer ze vrij zijn, als ze maar zorgen dat hun werk af is. Zelf heb ik ook de luxe dat ik regelmatig op vrijdag om 15.00 uur naar huis kan.”
Het is genoeg
Dat de tijden waarin hij 60 uur per week werkte achter hem liggen, is enorm waardevol voor Rokus. “Als ondernemer kun je altijd wel aan het werk zijn, maar op een gegeven moment is het genoeg. Het is mens-eigen om altijd meer te willen. Maar als je een leuk huis en een prima auto hebt, waarom zou je dan nog meer willen? Wat ik wil is tijd met mijn gezin, lekker koken in mijn buitenkeuken en genieten van het leven: dat is écht waardevol. Ik zeg altijd maar: zolang we ons druk maken over wat we vanavond moeten eten, hebben we het echt heel erg goed.”
