Dit schrijf ik vanuit mijn boerderij in Frankrijk, vanuit een volledig ingericht kantoor met een heel snelle internetverbinding. Ik werk hier elke dag van zeven uur 's ochtends tot één uur 's middags. Bel, schrijf, Skype, neem deel aan een conference call. Kortom, ik doe alles wat ik in Nederland ook zou doen.
Waarom schrijf ik dit eigenlijk op? Is iemand er nog in geïnteresseerd waar ik ben als 
ik bel, Skype, facetime, mail, twitter of chat? Nee, natuurlijk niet, dat is volkomen 
irrelevant geworden. Niemand zegt nog “Dag, ik bel je vanuit Frankrijk”, behalve 
oudere mensen als ikzelf. Het voegt niets toe. 
Vroeger noemden mensen of bedrijven dat nog ‘Het Nieuwe Werken’, maar dat is 
een term die echt achterhaald is. Niks nieuwe werken, het is gewoon werken, zoals 
het is en hoort.
Kinderen en families die onze boerderij in Frankrijk bezoeken, duiken meestal
onmiddellijk het gebied in waar WiFi is. Wel een beetje raar en ongezellig, maar men 
is verslaafd aan dat contact. 
Deze column gaat er dus niet over of dit allemaal sociaal wenselijk is of niet (want in 
mijn ogen is dat echt wel discutabel) maar het gaat over werken en waar we dat 
kunnen doen. Overal dus!
Zelf vraag ik me vaak af waarom ik nog geld zou uitgeven aan kantoorruimte. Ik heb
een huis met een kantoor en een boerderij in Frankrijk met een kantoor. Voor de rest 
bezoek ik klanten over de hele wereld en werk ik vaak vanaf die locaties. Een vraag 
aan de te bezoeken relatie: “Mag ik een uurtje eerder komen en even bij jullie 
werken?” of aan het hotel: “Heeft u WiFi?”  – tegenwoordig al bijna overbodige 
vragen. Waarom zou ik dan nog geld uitgeven aan een fysieke locatie?
Voor mezelf niet, maar voor mijn teams wel. Want net zoals Google en andere
bedrijven beginnen te ontdekken, is het van fundamenteel belang dat teams elkaar 
fysiek zien en fysiek met elkaar werken. Alles doen via internet is niet goed voor de 
productiviteit. We hebben dus wel degelijk een kantoor nodig, als we het zo willen 
noemen. Een plek waar we elkaar zien, met elkaar werken, lachen, huilen, denken 
en doen. Sociaal contact heet dat, gezellig toch. Gelukkig maar.
Leen Zevenbergen is serie-ondernemer. Hij begon op zijn 24ste met zijn eerste bedrijf, Bolesian, dat hij zeven jaar later verkocht aan Cap Gemini. Vanaf dat moment werkte hij aan circa twintig start-ups en gaf hij leiding aan drie grote multinationals. Hij is schrijver van managementboeken, geeft lezingen, heeft een aantal commissariaten en is CEO van het Zweedse zonne-energiebedrijf Solarus.

Als succesvol mkb’er deelt Leen Zevenbergen in zijn column voor De Zaak zijn ervaring en ideeën met mede-ondernemers.

Lees ook…
Tonio de Beer is oprichter en eigenaar van Iron Man Wasserij & Stomerij in Bussum. Zijn team bestaat uit 8 medewerkers, onder wie een jonge vrouw met…
Ze waren niet bevriend, hadden nooit met elkaar gewerkt en hadden beiden een prima baan in loondienst. Toch waagden Doreen Borneman (39) uit Zwolle en…
‘Joehoe, we zijn compagnons!’ staat bij een vrolijke foto op LinkedIn van Floor Meeder (28) en Lise-Lotte Verhoef (28) bij de Kamer van Koophandel….
Als startende ondernemer neem je anno 2022 duurzaamheid natuurlijk meteen mee in je propositie en bedrijfsvoering. Maar ja, hoe dan? En wat kan? Wouter…
Werken als zelfstandige deden Hedy (50) en Sven (52) los van elkaar al langer. Gedreven door vragen uit hun omgeving maken ze nu samen vlechtwerk van…