Zo’n 7000 deelnemers die zich in een druilerig maarts weekend vrijwillig door de bagger, over obstakels en door sloten in een natuurgebied Wijchen worstelen. Die elkaar op de schouders slaan, die Viking-kreten uitstoten, elkaar over hindernissen trekken en die euforisch zijn als ze finish bereiken: als ondernemer doe je dan iets goed.
Paul van Schaijik, co-founder van Strong Viking en joviale Brabander met imposant lijf, lacht. Samen met ondernemer Jan Reijs bedacht hij het concept, waarbij hij zichzelf als voorbeeld nam. “Ik ben geen geweldige sporter, maar ik wil wél succesvol zijn. Als ik deelnam aan hardloopevenementen, was ik bij de finish altijd teleurgesteld. Mijn zogenaamde vrienden zaten al in de bus naar huis, er was niemand om je op te vangen, niemand die applaudisseerde. Ik voelde me dus geen winnaar, terwijl ik wél een prestatie had neergezet waar ik trots op kon zijn.”
Bij de Strong Viking is iedereen – man/vrouw, jong/oud, supergetraind/paar kilootjes te zwaar – een winnaar: het gaat niet om je eindtijd, maar om de challenge. En het verhaal van de stoere Vikingen (‘het laatste oervolk’, aldus Van Schaijik) wordt overal doorgevoerd: er is een gezamenlijke Viking-warming-up waar deelnemers elkaar beetpakken, hindernissen hebben Viking-namen en na afloop drink je samen bier in het walhalla.
De beste
Dat concept wordt bijzonder gewaardeerd: de afgelopen drie jaar werd Strong Viking gekroond tot ‘beste obstacle run van Nederland’. En dus kun je die formule ook in andere landen toepassen. Dat gebeurt inmiddels volop: er zijn Strong Vikings in Denemarken, Duitsland en België, met overal duizenden deelnemers.
Van Schaijik: “Daarbij maken we gebruik van de lokale omstandigheden: zo organiseren we onder meer een Hills Edition, een Flandres Edition en een Forest Edition. Elk land heeft zijn eigen mentaliteit, z’n eigen cultuur en z’n eigen regels, maar het is overal een feestje. In Duitsland is het allemaal wat strakker, iedereen komt bijvoorbeeld keurig op tijd. En tot mijn eigen verrassing was de editie in België erg uitbundig, terwijl ik vooraf een beetje huiverig was dat ze ons zouden zien als ‘die Hollanders met die dikke nekken’.”
Helpen
Van Schaijik leerde daar ook dat hij vooral zichzelf moet blijven. “Bij de Strong Viking geldt een aantal regels, waarvan een belangrijke is: ‘We’ll leave no Viking behind’, we laten geen Viking achter. Je helpt elkaar dus letterlijk de hindernissen over. Zo zit ik zelf ook in elkaar, je moet elkaar helpen, elkaar iets gunnen.”
“We zien dat die boodschap ook in zakelijk opzicht steeds beter aanslaat. Er doen veel sport- en bedrijfsteams mee die dit zien als teambuilding. En we hebben steeds meer bedrijven, bijvoorbeeld Red Bull, Discovery Chanel, Snelle Jelle, Samsung, Metro en Jupiler, die zich hiermee willen associëren.”
Schram
Bij het grenzen verleggen hoort ook af en toe dat je je hoofd stoot, of om in Strong Viking-termen te blijven, een schram oploopt. Ook daar weet Van Schaijik inmiddels wel wat van. “We hebben in Azië al te maken gehad met een Chinese oplichtersbende en politieke spelletjes, op zulke momenten is het goed dat we met z’n tweeën zijn. En het was voor Jan en mij ons ook een les: neem de tijd om elkaar te leren kennen, verdiep je in de andere partij, check wat er allemaal achter zit. Wat dat betreft zijn de afgelopen jaren een geweldig mooi leerproces.”
En om de Strong Viking-filosofie vast te houden: internationaal zakendoen ‘is not a race, it’s a challenge’. Met andere woorden: het fenomeen obstacle runs groeit nu razendsnel met Strong Viking als uitblinker, maar uitbreiden naar andere landen gebeurt alleen als het bedrijf er klaar voor is. ,,We hebben bijvoorbeeld ook gesproken met IMG, het grootste entertainmentbureau in de wereld. Uiteindelijk heeft dat niet geleid tot samenwerking. Maar we zijn er wél wijzer van geworden.”
|
Feest van verbroedering Of de verslaggever het zelf eens wilde uitproberen, zo’n Strong Viking? En dan maar direct de 13 kilometer, ‘want dan krijg je een goed beeld’? Prima, doen we, hoewel ondergetekende zich eerder nooit erg ‘Viking’ heeft gevoeld. Bij de eerste hindernis blijkt al dat de kantoorhandjes niet erg gewend zijn aan striemend touw. En even verder, ploegend door de zuigende bagger, komt de gedachte op waar die bewijsdrang ook alweer vandaan komt. Maar: dit is afzien met een glimlach. En een feest van verbroedering. Bij hindernissen geef je, met inmiddels een bakkes vol bagger, wildvreemde mannen en vrouwen een kontje of een handje, je helpt elkaar als je vastzit in de modder en niet onbelangrijk: je maakt na de finish, bierdrinkend, nieuwe vrienden in het walhalla. Steenkapot, maar ook intens tevreden: het leven van een Viking is zo rot nog niet. |
