Terecht? Bij doorsnee gebruik feitelijk niet. Gemiddeld rijden ‘we’ pakweg 50 kilometer per dag en slechts in twee op de honderd gevallen maken ‘we’ een langere rit dan 170 kilometer. Tot zover de theorie. Tijd om de ietwat softe fobie eens met – laten we zeggen – ballen aan te pakken. Range anxiety heet dat probleem met een mooi term. De angst om stil te vallen, in gewoon Nederlands. In je visioenen gebeurt dat dan natuurlijk net op een snelweg zonder vluchtstrook. Of midden op de Promenade des Anglais van Nice. Met veel te hoge stoepranden en drie rijen dik auto’s in de achteruitkijkspiegel.
Elektrotank leeg rijden
Je voelt, dat laatste voorbeeld is niet toevallig gekozen. Bij wijze van range anxiety therapie gaan we tijdens de perspresentatie van de nieuwe Nissan LEAF op pad met het vooropgestelde doel om de elektrotank leeg te rijden. Dat is iets meer werk in dit geval, want hij haalt bij doorsnee gebruik 250 kilometer.
No worries, want in het achterland hebben ze hier berglandschap en daar trek je het accupakket natuurlijk veel sneller leeg. Die rit is een verhaal apart, maar wat gebeurt er allemaal wanneer we met één energiestreepje (van de twaalf) op de terugweg Nice naderen? De navigatie weet het dan al: het wordt krap. Met 22 kilometer te gaan meldt de Leaf ‘battery low.’ We rijden vanzelfsprekend door en krijgen bij 16 kilometer resterende actieradius de boodschap ‘battery very low.‘
Je komt verder dan je denkt
Op het beeldscherm vraagt het systeem: “Zal ik het dichtstbijzijnde laadpunt zoeken?” Die zijn er best, maar we tikken op ‘nee’. Nog weer een paar kilometer verder besluit de techniek ons duidelijk te maken dat het menens is en geeft niet langer aan hoeveel kilometer de auto nog kan rijden. Genoeg kennelijk, want we halen het. Nipt. De boordelektronica meldt dat alles op nul staat. We hebben dan ook als een kip zonder kop gereden met alle energie slurpers aan, inclusief de airco.
Maar wat gebeurt er als je dan nóg verder gaat? Op pad maar weer. Een rondje vlak bij het laadstation van de Nissan organisatie. Even later volgt een geruststellende ontdekking: zelfs ‘leger dan leeg’ val je niet meteen stil. De auto zet zichzelf in turtle mode – een schildpadje verschijnt tussen de meters – en accelereert nog maar zeer traag. Een veiligheidsmodus om altijd een veilig plekje of laadpunt te kunnen zoeken. Goed voor een paar kilometer, naar het schijnt. Doe ik niet, maar ik turtle terug naar de reddende laadpaal een kilometertje verderop. Angsthaas! Maar wel twee lessen geleerd: je komt een stuk verder dan je denkt en je moet echt een aardige kluns zijn om op een ongewilde plek stil te vallen.
