Mitchell Gerrits (24)
Brouwmeester en inkoper
Ik wil mensen laten genieten van mooie smaken. Van koken in de pan naar koken in ketels.
Jos Visser (38)
Brouwer en technicus
Ik wil mensen al het moois laten beleven dat het fort te bieden heeft. Liefst onder het genot van een Helders biertje.
Dave Kleine (38)
Horecaondernemer, brouwer en marketeer
Ik mag de gasten graag een mooie dag bezorgen. Bier verbroedert, dus word je vanzelf brouwer.
Dave Kleine groeide op in de horeca. Hij stond al jong in de zaak van zijn vader en opende uiteindelijk zijn eigen restaurant. “Mitchell kwam als vijftienjarige leerling bij me in de keuken. Hij was zo goed dat ik hem naar Amsterdam heb gestuurd. Daar kon hij veel meer leren.” Mitchell Gerrits werkte onder andere in De Kas, maar bleef graag bezoekjes brengen aan zijn oude baas. “Kwam hij chocolaatjes laten proeven.”
“Als ik buiten een bordje neerzet met ‘biologische uitsmijters’, fietsen ze nog net even harder door. Maar met een bordje waar bier op staat, trek je mensen.”
“Nu gaan we iets doen wat echte mannen willen”
Ondertussen hield een andere leerling zich bezig met bierbrouwen. Dave: “Mitchell en ik waren er allebei helemaal weg van.” Hij begint te lachen: “Ik zei tegen hem: Hartstikke leuk die chocolaatjes, maar nu gaan we iets doen wat echte mannen willen.” Onder het genot van heel veel biertjes werd een naam bedacht. “We zeiden: Zou het niet leuk zijn als een mooie vrouw aan de bar om een lekkere Helderse Jongen zou vragen?”
Een mooi moment voor Jos Visser om in te stappen. “Ik heb hun het denkwerk laten doen”, vertelt hij met een knipoog. Jos en Dave kenden elkaar ook al jaren. Jos leverde bruidstaarten aan het restaurant van Daves vader. Dave: “Ik zei vijftien jaar geleden al tegen hem: Wij gaan samen nog wel eens een zaak beginnen.” Jos was inmiddels geluidstechnicus en is goed met draadjes en techniek. Dat hij daarnaast levensmiddelentechnologie had gestudeerd, kwam bij het brouwen al helemaal goed van pas.
VERDUURZAMEN
De zelf gebrouwen biertjes deden het erg goed bij de gasten van Daves restaurant. “Maar eigenlijk waren mijn vrouw en ik daar een beetje uitgefietst. Ik wilde met dat restaurant al verduurzamen, maar zowel de tijd als de plaats waren er nog niet rijp voor.”
Ondertussen zocht Stelling Den Helder, de stichting die zich inzet om de Helderse vestingswerken te beschermen en te behouden, naar nieuwe bewoners voor Fort Westoever. Het was tussen de jaren vijftig en negentig gebruikt als noodstroomcentrale, maar had daarna geen nieuwe bestemming gekregen. Eén van de ideeën was een bierbrouwerij.
BROODJE EI VAN BIERBORSTEL
Dave: “De brouwerij is eigenlijk de kapstok waar we al het andere aan op kunnen hangen.” Op dit moment bestaat Fort Westoever uit een pop-up restaurant en enkele feest- en evenementenruimtes. Maar ondertussen wordt hard gewerkt aan een duurzame vesting waar meerdere ondernemers samenwerken aan een hoger doel. Atlantis Handelshuis bijvoorbeeld, een groothandel in (h)eerlijke waar die streeft naar een zo kort mogelijke voedselketen binnen de regio. En ook De Groene Stek, een organisatie die dagbesteding biedt aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Op een deel van het land verbouwen zij groenten en binnenkort zullen daar ook kippen worden gehouden. De omgeving van het fort moet verworden tot een eetbaar landschap.
Dave: “Als ik buiten een bordje neerzet met ‘biologische uitsmijters’, fietsen ze nog net even harder door. Maar met een bordje waar bier op staat, trek je mensen. Als ze dorst krijgen, bestellen ze vanzelf een uitsmijter en aan wie het horen wil vertellen we de rest. Dat het brood is gemaakt van bierborstel bijvoorbeeld, een restproduct dat ook geschikt is als veevoer. En de eieren op het broodje, zijn gelegd door kippen die dat hebben gegeten.” Mitchell: “Ik las laatst iets over meubels gemaakt van bierborstel. Dat is misschien ook nog wel interessant.”
“In één regenachtige avond hebben we 1000 liter superzacht drinkwater waar we bier van kunnen maken.”
RECYCLING
Deze manier van denken blijkt kenmerkend voor het trio. Steeds weer komen ze tot nieuwe ideeën om nog minder te verspillen. Dave: “We leven in een wegwerpeconomie. Wij proberen juist zo dankbaar mogelijk gebruik te maken van dingen die al een heel leven hebben gehad.” Zo bouwden ze zelf een bar van spreekgestoelten uit een vrijmetselaarsloge en hout uit andere horecaondernemingen. Ook hun meubels namen ze over van anderen. En er is meer.
Mitchell: “Om een liter bier te maken, heb je voor het hele proces dertig liter water nodig. We kwamen erachter dat Napoleon zes duinwaterbedden onder het fort had bedacht. Eén ervan ligt onder ons proeflokaal. Dat gebruiken we tijdens het brouwproces om te koelen. En op de binnenplaats staat een grote tank van Hemels Water. Daarmee vangen we regenwater op, dat ter plekke gefilterd wordt. In één regenachtige avond hebben we 1000 liter superzacht drinkwater waar we bier van kunnen maken.”
TWEE DAGEN BROUWEN IN CHINA
Er zijn nog andere plannen. Het dak leent zich bijvoorbeeld uitstekend voor zonnepanelen en de oude commandantswoning moet ooit een Bed & Breakfast worden. Maar eerst moet de verbouwing af. Er wordt een keuken aangelegd waarin volledig op elektra kan worden gekookt. “We nemen steeds weer een volgende stap in verduurzaming”, zegt Dave. En binnenkort komen de bierketels. Jos: “We brouwen nu nog op het Westergasterrein in Amsterdam. Maar Mitchell en ik vertrekken maandag naar China om daar twee dagen te gaan brouwen in vier grote ketels die daarna naar Nederland verscheept gaan worden.”
Mitchell: “De 150.000 euro die we nodig hadden om hier een brouwerij te bouwen hebben we bij elkaar gekregen via crowdfunding.” Jos: “Ik was bang dat we het binnen Den Helder niet zouden redden en wilde landelijk crowdfunden. Maar uiteindelijk komt 99 procent van de leningen hier vandaan. Zeg dus nooit dat er in Den Helder niks mogelijk is.”
EEN PLEK OM JE EI KWIJT TE KUNNEN
Dan wordt Dave op zijn schouder geklopt. Het is Kaatje, een cliënt van De Groene Stek. Ze komt even een knuffel halen. Mitchell: “Er wordt zoveel bezuinigd in de zorg en daardoor is er een grote groep mensen die buiten de boot vallen. Wij willen ze een plek bieden waar ze hun ei kwijt kunnen en waar ze mee kunnen draaien in de maatschappij.” Dave: “Met De Groene Stek, maar ook in onze eigen zaak proberen we zoveel mogelijk mensen met een beperking een plek te bieden. Nu we nog in de verbouwing zitten kunnen we niet altijd de rust, reinheid en regelmaat bieden die daar om vraagt, dus we zorgen dat we de grenzen goed bewaken. Iedereen moet zich er goed bij kunnen voelen. Maar al zou je het maar voor twee of drie cliënten kunnen doen…”
HEERLIJKE VIBE
Dave, Mitchell en Jos zijn 24 uur per dag met het fort bezig. Want terwijl er verbouwd wordt en nieuwe samenwerkingen worden gesmeed, wachten de gasten op hun biertje en plannen anderen er hun bruiloft. Toch nemen ze graag de tijd hun verhaal te doen. Niet zo gek vindt Dave: “Elke ochtend als ik opsta denk ik: ‘Wauw, ik mag weer een dag!’ Hier zie ik mezelf oud worden. Er hangt zo’n enorm heerlijke vibe. Ja, dan wil je het wel duizend keer vertellen.”
“Elke ochtend als ik opsta denk ik: ‘Wauw, ik mag weer een dag!’”
