Ticket inleveren en een valet snelt naar de parkeergarage van het chique Westin Book Cadillac hotel in Detroit om mijn auto voor de dag te toveren. De naam én de locatie konden niet passender zijn, want GM heeft in Motown de nieuwe Cadillac Escalade voor me afgeleverd. Die net ook in Europa leverbaar is.
Sterker nog: naar het schijnt zijn er al levertijden. Er zijn kennelijk meer mensen dan je denkt die niet op een tonnetje hoeven te kijken en ook al niet worstelen met gewetenswroeging rond onderwerpen als mvo, verbruik, CO2 en lage bijtelling. Behoor jij tot die categorie? Letterlijk omlaag kijken naar de rest van het gekrioel op de weg, inclusief dikke BMW’s? Dan mag de Escalade met zijn prijskaartje van pakweg 170 mille absoluut niet ontbreken tussen de sportwagens en directeursklasse limousines op je boodschappenlijst.
Messi en Ronaldo rijden er naar het schijnt een. En top-dj’s. Van buiten een imposant brok auto, van binnen een feest van leder, alcantara, dikke tapijten, alle mogelijk hightech snufjes en de ruimte van een bescheiden buitenhuis. Amerikaanser dan Bruce Springsteen. De term ‘Big Mac’ komt als vanzelf in je op.
In de VS kijkt niemand op van zo’n truck – want zo noemen ze dat daar – maar als je ernaast staat wordt rap duidelijk dat het een boel auto is. Manshoog, ruim over de 5 meter lang en met het gewicht van twee middenklasse Europeanen. Kortom: het soort auto waar ze bij Natuur en Milieu uitslag van krijgen.
Iedereen weet in elk geval in één oogopslag waar je in dat verhaal staat. Cadillac werkt daar gaarne aan mee. Hun ‘zuinige’ hybride Escalade is namelijk uit de modellenlijn geschrapt. Iedereen kiest de 420 pk sterke 6,2 liter V8. De Ecotec-versie, zeggen ze zelf met enig gevoel voor humor. Omdat hij tijdens het cruisen een cilinder of vier uitschakelt.
Alles elektrisch
Ik laat de achterklep elektrisch openzwaaien om mijn reiskoffertje op te bergen. Opeens sta ik onder een enorm afdak te staren naar een bagageruimte die geen naam mag hebben. Ook de derde zitrij blijkt namelijk overeind te staan. No worries… met een druk op het knopjespaneel tegen de achterwand verdwijnen de fauteuils op rij twee en drie één voor één elektrisch omlaag. Uiteindelijk heb je dan een immense laadruimte van meer dan 2 meter lang. Wel flink tillen, want het speelt zich allemaal boven heuphoogte af.
Het goed nieuws is dat bij het instappen over de volle flank automatisch – elektrisch natuurlijk – een kloeke treeplank voor de dag zoeft. Dat voorkomt onhandige klautertaferelen in het volle zicht van de gesoigneerde clientèle die samen met mij voor het Westin op de auto’s wacht.
Oase van luxe
Rap wordt duidelijk dat Cadillac er de afgelopen jaren veel heeft bijgeleerd. Ze hebben er zelfs smaak ontwikkeld. Je moet van zo’n auto houden, maar de afwerking ziet er veel hoogwaardiger en stijlvoller uit dan vroeger. De ruimte is voor- en achterin vanzelfsprekend riant en ook het zitcomfort is afgestemd op een vakantietrip van pakweg Detroit naar Orlando, Florida. Of Nederland naar Zuid-Spanje natuurlijk.
Passagiers hoeven zich niet te vervelen, want naast diverse stopcontacten (ook 230 volt) en eigen bedieningspanelen voor ventilatie en airco noteren we achterin drie beeldschermen. Zelf heb je er voorin trouwens twee, want naast een groot centraal informatiescherm is ook het meterpaneel voor je neus in feite een hi-res beeldscherm. Dat je zelf naar smaak kunt indelen. Na de zomer komt trouwens ook de in Amerika hyperpopulaire Onstar service naar Europa, zodat je na een druk op de knop iemand van de helpdesk te spreken krijgt om een adres voor je op te zoeken of andere dingen voor je te regelen. Geen geklooi met het intoetsen van adressen of gezoek naar telefoonnummers dus.
Luxe accessoires? Vanzelfsprekend kun je het zo gek niet verzinnen of het zit in de Escalade. Het is niet de handigste auto om te parkeren, maar hij draait verrassend kort en verder: pure verwennerij op wielen. Met zijn automaat en geavanceerde actieve wielophanging met luchtvering zweef je bij wijze van spreken over de weg. Zelfs bochtenwerk doet de nieuwste generatie van deze gigant niet eens verkeerd. Met de enorme V8 ga je fluisterstil vooruit of hij buldert juist met een diepe motorroffel door de versnellingen heen. Een teenbeweging is voldoende om het geweld te laten losbreken: van nul naar honderd in minder dan zeven tellen. Neem van mij aan: imposant.
Even slikken bij het tanken, dat wel, maar het is een kniesoor die erop let bij dit statement op wielen. Toch? Reken op pakweg één op zeven als je het een beetje rustig aan doet. Bijtelling is een mille of 43. Maar ach, wie maalt daarom bij een auto waar bij aanschaf alleen al tachtig, negentig mille belasting in zit? Oh ja: mocht je hem toch nog wat krapjes vinden, dan is er ook nog een lange versie.
Franse stijl
Is de enorme Escalade zo ongeveer de vleesgeworden Amerikaan, dan mag je de nieuwe Renault Espace rustig een Fransoos pur sang noemen. Het eerste dat opvalt is zijn compleet nieuwe concept: niet langer een ruimtebox op wielen, maar een zeer gestroomlijnde en iets hoger boven de weg zwevende auto. Hij gaat zonder twijfel serieus meedoen in de razendsnel groeiende SUV-segmenten. In dit geval de grotere zakelijker klasse, want je kunt hem kopen in een vijf- en zevenzitversie.
Wat me bij de eerste kennismaking in Zuid-Frankrijk meteen opvalt, is dat er eindelijk weer een heel echte Franse auto in de showrooms komt. Je kunt met een speciale toets kiezen uit diverse instellingen, maar zelfs in ‘sport’ rij je nog heel aangenaam en in ‘comfort’ moet je bijna terugdenken aan klassieke luchtgeveerde en verderlicht sturende Citroëns.
Een echte reisauto met veel ruimte en zeker in de Initiale-topversie een schitterende afwerking. Die heeft zelfs vierwielbesturing. Voor even boven de 50 mille heb een serieus alternatief voor een premium model Duitser. Ook bij de basisversie (43 mille) heb je al een tamelijk riante uitrusting. Inclusief grote beeldschermen in de console en als instelbaar meterpaneel voor je neus. Puntje van aandacht: langere mensen komen achterin met hun hoofd tamelijk dicht bij het dak. Het is nu eenmaal geen ouderwetse MPV meer.
Dat zorgt er wél voor dat hij 250 kilo is afgeslankt – bizar veel – en uitstekend vooruit wil met zijn 1,6-litermotoren. De diesels zijn wat mij betreft de aanraders trouwens. Rustiger en zuiniger dan de ietwat nerveuze en merkbaar ver opgevoerde benzinemotor.
Italië of Japan dan?
Met de compacte Captur heeft Renault al een bestseller in huis. Vooralsnog is het de ‘maatlat’ voor de betaalbare klasse SUV’s. Die krijgt echter steeds meer tegenstand te verduren. Zo komt binnenkort de Mazda CX-3, met een prijskaartje vanaf 21 mille. Hij oogt – als alle nieuwe Mazda’s – bijzonder karakteristiek.
Bij de eerste korte kennismaking in de heuvels rond Barcelona ontpopt hij zich als een hebbeding: een gespierde ogende en lekker sturende auto met grotere motoren ( 1,5-of 2-liter) dan de concurrentie. De Japanners doen immers niet mee aan dat downsize gedoe. Hij is achterin niet gek ruim, maar toch: rij hem zelf eens als hij in de showrooms staat.
Vergeet dan ook niet om even met de Fiat 500X te gaan ‘sturen’. Het is de SUV-versie van de befaamde Italiaanse Mini, naar keuze leverbaar met voor- of vierwielaandrijving en minstens zo leuk als zijn veel kleinere broer. Hij ziet er geweldig uit – ingetogen stoer zogezegd – en is vanaf nét onder de 20 mille leverbaar. Voor 2500 euro meer heb je een prettig aangeklede uitvoering. Goed nieuws: geen gehannes met de minuscule pruttelende tweecilindermotor, maar meteen een 1.6-zestienklepper.
De 500X stuurt verrassend vlot. Ook van binnen is het gewoon een stijlvol ding met een opmerkelijk nette afwerking en allerlei designaccenten. Zoals te verwachten is het voor vier volwassen personen qua ruimte nét aan. Maar het is te doen en er kan zelfs redelijk wat bagage mee.
Foto: Art Konovalov / Shutterstock.com
