‘Zij is goud waard’

Michel: ‘Weet je nog hoe we in de beginjaren dag én nacht in de weer waren met al die bezwaarschriften?’
Gondje: ‘Hadden we met z’n tweeën een volledige stapel papierwerk weggewerkt, stootte ik de koffie om. Wat waren we in paniek; moesten we tot diep in de nacht door om die deadline te halen.’

Michel: ‘Gelukkig gaat alles nu digitaal… Al hadden al die memoblaadjes op de spiegel ook wel wat. Jij regelde alles. In die opstartfase – toen ik ernaast nog een vaste baan had – heb jij handen en voeten aan ons bedrijf gegeven.’
Gondje: ‘Ja, structuur is mijn ding, ook thuis. Structureren en organiseren vind ik leuk.’

Michel: ‘Dat maakt ons tot een gouden duo. Als jij het regelt, weet ik namelijk dat het goedkomt. Jij hebt altijd het overzicht. In onze branche is dat zo belangrijk. Je mag geen termijn missen, want anders is al het werk voor niets geweest. Structuur is goud waard. Daarnaast ben je ook een fijne sparringpartner. Ik bruis altijd van de ideeën; jij weet waar de grenzen liggen.’
Gondje: ‘Ja, je hebt veel ideeën. Dat maakt je een echte ondernemer van je. Toch moet ik soms aan de rem trekken. Al kies je er nu volgens mij gewoon een paar bewust uit die je met me deelt. Andere plannen laat je op de plank liggen.’

Michel: ‘Dat klopt. Wat kennen we elkaar toch door én door. Dat krijg je als je al vijftien jaar samen bent. Daarnaast heb ik aan één blik genoeg. We proberen de organisatie te sturen vanuit positiviteit. Als ik met een frons achter de computer zit, geef je me een blik. Dan is het tijd om koffie te halen.’
Gondje: ‘Het kan ook weleens flink knallen. Dan voeren we thuis discussie op het scherpst van de snede. Ruzie maken doen we eigenlijk nooit. Zeker niet op de werkvloer; daar proberen we elkaar te behandelen als collega’s. Het zou wat zijn als ik meteen op je zou afstormen als ik iets zie wat ik niet vind kunnen.’

Michel: ‘Als het nodig is, hebben we het er vervolgens thuis nog even over. Niet te lang, want ons zoontje Job vraagt om aandacht.’