|
Caroline de Jager 1968 (Middelburg) Functie: eigenaar, creatief directeur Bedrijf: Go-Pop Wat: specialist in concepten voor pop-up-stores |
Mariëlle Sijgers 1972 (Almelo) Functie: CEO, eigenaar Bedrijf: Seats2meet Wat: Tijdelijke werkplekken en kantoorruimte Omvang: 1737 innovatieve werkplekken |
Het zijn vrouwen met een missie. Alles draait bij hen om flexibiliteit, tijdelijkheid en inspiratie. Gewoontedieren die denken in oude patronen, moeten weten dat hun tijd voorbij is. Alleen maar cash is uit, hightech en hightouch: daar gaat ‘t om.
De één bouwt aan een imperium met sociaal kapitaal (lees vruchtbare ontmoetingen tussen ondernemers), de ander blaast verdorde stadsdelen nieuw leven in met tijdelijke winkel- en belevingsconcepten. Alles wat tegenwoordig nieuw, hip en inspirerend is, komt in hun business samen.
Mariëlle Sijgers van Seats2meet verhuurt flexibele werkplekken aan zelfstandigen. Die mogen gratis eten en drinken in ruil voor het delen van kennis en kunde. Het bedrijf groeit als kool en wist inmiddels 1,2 miljoen creatieve werkplekken aan de man te brengen.
| Boek nu een werkplek! Je kan nu ook bij ons op De Zaak komen werken. |
Caroline de Jager is veelgevraagd deskundige op het gebied van popup-stores en nieuwe lokale initiatieven. Zij reanimeert uitgewoonde winkel- en leefgebieden waar oude structuren de geest gaven.
Voordat we zweverig worden, wat is de kern van jullie visie?
Mariëlle: ‘Onze maatschappij heeft behoefte aan een nieuwe structuur. De zakenwereld verandert. De oude waardeketens, waarin je van schakel tot schakel meerwaarde creëert en zo steeds de prijs opdrijft, worden afgebroken. Daarvoor in de plaats komen netwerken van verbonden mensen en partijen, die gezamenlijk verantwoordelijkheid dragen.’
Kan het iets concreter?
Mariëlle: ‘Mensen hebben behoefte elkaar te ontmoeten. Virtueel en fysiek. Ze willen dat doen op plekken waar ze waardevol hun tijd kunnen besteden. Of het nou gaat om een winkelcentrum, een werkplek of iets anders: er moet gewoon een reden zijn om daar je tijd te willen doorbrengen. Is die reden er niet, dan ga je wel online of via Skype. Waarom zou je anders reizen en in de file staan?’
Caroline: ‘Ruimtetechnisch is ons economisch systeem erg stroef. Vastgoedpartijen denken in stenen, Excel-sheets, balansen en terugverdienmodellen. Wij zijn bezig om die waarden te veranderen en te laten zien dat het niet meer om de stenen gaat, maar dat alleen mensen en hun ontmoetingen waarde toevoegen. Heel concreet betekent dat: als een eigenaar van een winkelcentrum daar niet in investeert, verloedert het. Stenen zijn pas wat waard als ze zinvol gebruikt worden.’
Mariëlle: ‘Als je geen waarde toevoegt, gaan winkelcentra in the end gewoon dood. Je kunt ze dan net zo goed sluiten.’
Wat moet er anders?
Mariëlle: ‘Het sleutelwoord is vertrouwen. Je moet met elkaar durven vernieuwen en dus niet de bewijslast alleen maar bij die andere partij leggen, zo van: ga eerst maar eens laten zien, dan krijg je van ons 500 meter en als het wat doet, gaan we verder met stapje 2. Dat is dus niet echt ervoor gaan. Want in de tussentijd blijven andere units leegstaan. Je moet samen de overvloed benutten om samen te experimenteren met het nieuwe. Contractueel hoef je niks vast te leggen, want je streeft een gezamenlijk doel na.’
Werken op basis van vertrouwen en toevalligheden?
Mariëlle: ‘Het gaat niet om toeval, maar om serendipiteit. Ken je dat woord? Op het juiste moment de juiste mensen treffen. Je moet randvoorwaarden creëren zodat het ineens gaat ontstaan. En dan heb ik het over ontmoetingen van uitersten: de gevestigde orde en de ongebonden zelfstandigen, arm en rijk, jong en oud. Je moet dat toeval een handje helpen.’
Caroline: ‘Want dat is de nieuwe tijdgeest. Absoluut.’
Mariëlle: ‘De industriële tijd, waarin de focus lag op efficiëntie, is voorbij. Nu, met internet en de komst van nanotechnologie en robotica, is alles wezenlijk aan het veranderen.’
Er wordt te oud gedacht?
Caroline: ‘In Nederland gaat het kennelijk nog te goed en houdt de oude waardeketen zichzelf in stand. Ik ben bijvoorbeeld bezig met een paar panden midden in Rotterdam. Ze staan al jaren leeg. Ik ben al een jaar aan het trekken. Ik mag één leeg pand invullen en heel misschien die andere panden ook, maar dan moet ik eerst laten zien hoe leuk het is.’
Mariëlle: ‘Er is geen gezamenlijke verantwoordelijkheid, geen gedeelde visie. Dat geldt voor de oude partijen, de politiek, de hele gevestigde orde.’
Caroline: ‘Wij willen zorgen voor een match tussen partijen, zodat bijvoorbeeld binnensteden niet meer alleen naar de grote ketens gaan, maar er ook plekken ontstaan voor starters. Er is geen enkele reden meer om naar een bepaalde stad te gaan: alle binnensteden zijn hetzelfde. Winkelen is plat en nietszeggend. Dus het is belangrijk dat er weer plekken komen voor gezichtsbepalende ondernemers.’
Mariëlle: ‘De menselijke maat.’
Caroline: ‘Inderdaad. Dat maakt een stad of plek weer interessant.’
Is er haast geboden?
Mariëlle: ‘De urgentie is hoog, oude merken en structuren verdwijnen, het oude systeem doet het niet meer. Al die hoofdkantoorfuncties hielden het proces in stand, maar er zijn nu van onderaf andere bewegingen. Bedrijven worden aan alle kanten ingehaald. Dus neem afscheid van dat dure apparaat, je hebt er niks aan.’
Caroline: ‘V&D, HEMA, Blokker, dat hele rijtje. Ze zijn elke keer nieuwe strategieën aan het ontwikkelen, maar ze werken nog steeds met die oude. Intussen zie je allemaal leuke nieuwe shopping-experiences, routes en kleine markten ontstaan, die de oude retailmarkt compleet op z’n kop zetten.’
Een compleet andere maatschappij?
Caroline: ‘Ja, absoluut. Het kan niet anders.’
Mariëlle: ‘Dat besef begint eindelijk door te dringen.’
Caroline: ‘Het hele denkproces moet veranderen. Als zij het niet doen, doen we het zelf. Je hebt geen tijd om te wachten.’
Mariëlle: ‘De nieuwe markthal in Rotterdam wordt op de oude manier gerund. De ene na de andere exploitant valt om.’
Caroline: ‘Je hebt geen zin om naar zo’n hal te fietsen om alleen je boodschappen te doen. Op de fiets tegen de wind in. Nee, je gaat er alleen heen omdat het inspireert.’
Mariëlle: ‘En er een rijker mens van wordt. De jonge generatie ondernemers gaat sowieso niet meer z’n tijd verdoen bij grote organisaties die niets spannends te bieden hebben.’
Caroline: ‘Waar je eerst drie jaar stage moet lopen en dan misschien een supermarkt mag leiden.’
Mariëlle: ‘Forget it! De jonge gasten zoeken tegenwoordig alleen nog maar de écht nieuwe plekken op.’
Is er hoop?
Mariëlle: ‘Ik zie vooruitgang. NS Vastgoed, ook een gevestigde partij, zei heel lang: stations, dat zijn de meest unieke plekken, die stenen zijn zoveel waard. Dat is dus niet meer zo. Mensen gaan met de trein van a naar b en racen het station uit. Nu begrijpen ze dat het bijCaroline: ‘Want dat is de nieuwe tijdgeest. Absoluut.’
Mariëlle: ‘De industriële tijd, waarin de focus lag op efficiëntie, is voorbij. Nu, met internet en de komst van nanotechnologie en robotica, is alles wezenlijk aan het veranderen.’
