Waarom en wanneer besloot jij om eens met het openbaar vervoer naar je werk te gaan?
“Je mag ook met het ov” zei mijn leidinggevende lacherig toen ik verzuchtte dat ik in de spits naar Den Haag moest. “Dat is eigenlijk helemaal niet zo’n gek idee” reageerde ik. Vijftien jaar geleden had ik dat gesprek met mijn toenmalige manager. Ik was accountmanager bij een grote autoleasemaatschappij. Als accountmanager was ik trotse bezitter van mijn leaseauto, waarmee ik het hele land door crosste.
Ook toen al kon het akelig druk zijn op de Nederlandse snelwegen. Vooral de A12 in de ochtend richting Rotterdam en Den Haag was geen pretje. Al voor Gouda reed je bumper aan bumper naar je bestemming. Een afspraak om 9:30 uur in het centrum van Den Haag was dan gewoon niet heel tof. Tegenwoordig zou je wellicht gemakkelijk met elkaar een andere oplossing zoeken voor die afspraak.
Ik had het ov, als automobilist, eigenlijk nooit in mijn overweging meegenomen. Gek maar waar. Ik heb die auto immers staan. Maar ik besloot om het gewoon eens te doen. Met het ov van Nieuwegein naar Den Haag.
En hoe beviel dat, die reis met het openbaar vervoer?
De avond voorafgaand aan de afspraak had ik mijn ov-kaart al klaargelegd. Geen idee of er saldo op stond maar onderweg naar de tram kon ik deze bij een kiosk nog opladen. ’s Ochtends vol goede moed vertrokken, saldo geladen en door naar de tram. Nog even iets regelen op kantoor en vervolgens met tram naar Utrecht Centraal.
Bij de poortjes een kleine tegenvaller, niet voldoende saldo. (het saldo moet minimaal € 20 zijn om gebruik te maken van de NS treinen, red.) Om niet op de terugweg hetzelfde mee te maken snel doorgerekend welk saldo ik nodig had om ook weer direct terug te kunnen reizen.
De reis met de trein was comfortabel. Ik kon zitten maar het was vanwege het tijdstip natuurlijk wel gewoon druk. De korte wandeling naar de klant was eigenlijk ook prettig. Na de afspraak lopend terug naar het station en vervolgens gemakkelijk inchecken (mijn saldo doorreken trucje werkte prima.)
De terugreis was gewoon geweldig, bijna een lege trein, ik kon comfortabel mijn gespreksverslag opstellen en de actiepunten al verdelen bij mijn collega’s. Dus de reis was echt heel fijn, en dat zegt wat als verstokte automobilist. Dit kan ik vaker doen! Maar toen kwam het…
Vertel?
Terug op kantoor werd mijn comfortabele reis wreed beëindigd. Omdat ik de reis heb voorgeschoten moet ik de kosten declareren. Dit betekende achtereenvolgens de volgende acties.
- Opstellen declaratieformulier
- Onderteken en goedkeuren door mijn leidinggevende
- Het formulier laten goedkeuren door HR
- Het formulier aanleveren bij de salarisadministratie
- 3 weken wachten op m’n geld.
Het vervelende is: ik had ook gewoon mijn leaseauto kunnen pakken, ik liep er namelijk gewoon langs mijn auto met mijn sleutels in mijn zak.
“Dit kan ik vaker doen” veranderde in “Waarom zou je dat doen”
Waarom is het zakelijk gebruiken van het ov zo ingewikkeld gemaakt? Destijds heb ik mij daar eigenlijk nooit meer druk over gemaakt. Inmiddels ben ik jaren verder en, naar ik hoop, jaren wijzer. En wat blijkt: je kunt dit inmiddels zoveel gemakkelijker maken voor je medewerkers.
Er zijn inmiddels voldoende mogelijkheden om je medewerkers gewoon gebruik te laten maken van het ov, zonder voorschieten, dus zonder declareren. Met glimble in business help ik nu bedrijven om dat zo goed mogelijk te regelen voor hun medewerkers, zodat zij na die eerste keer met het openbaar vervoer wel denken ‘Dit kan ik vaker doen’.
