“Zij zijn de bestuurders, gezien mijn houdbaarheidsdatum”

Ontelbaar veel keukens verkocht Cees van Nispen (75) tijdens zijn loopbaan in de keukenbranche. Die na vijftien, misschien twintig jaar allemaal als afval in de verbrandingsovens belandden. Kan dat niet anders, beter, vroeg Cees van Nispen zich af na zijn pensioen, zijn ene oog op die afvalberg en het andere op de planeet voor zijn kleinkinderen. “Ik voel me nog fit en jong. Kan ik niet nog een bijdrage leveren aan keukens zonder afval?”

Met dat idee bestookte hij de sector, die er wel oren naar had maar weinig tot niets deed. Ook de bank reageerde positief op zijn presentatie. “Maar ook dat werd niks. Eén knul stelde goede vragen.” Dat bleek Simon Rombouts, hij studeerde er af op sustainable business and innovation. Maar Cees liet niet los. Hij besprak zijn ideeën met onder andere een bevriende relatie, die hem voorstelde eens met zijn zoon te praten. “Want Jordy deed een master sustainable technology in Zweden”, grinnikt Cees om hoe hun paden eind 2019 kruisten. Een half jaar later richtten ze samen hun bedrijf op.

“Soms vervaagt het leeftijdsverschil, we zijn ‘gewoon’ collega’s”

Op missie

Het klikte meteen. Ook al had Cees hun beider opa kunnen zijn, ze bleken een visie te delen én op missie te willen: het zo snel mogelijk en sociaal inclusief sluiten van materiaalketens. “Vandaar Chainable”, legt Jordy de samentrekking uit van het Engelse woord voor keten (chain), waarmee ze ook partners in de keten bedoelen, en voor duurzaam (sustainable). “Deze ontwikkeling naar circulair reikt verder dan alleen keukens, dus daarom geen keuken in de bedrijfsnaam.”

De firma telt elf medewerkers, huist in Gilze met een eigen magazijn annex productielocatie waar binnenkort ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. Klanten zijn woningcorporaties en institutionele beleggers, die ze bedienen met hun anders dan anders circulaire businessmodel, KaaS. Met Kitchen-as-a–Service gebruiken klanten en hun huurders de projectkeuken (inclusief service en onderhoud) terwijl de materialen in handen van Chainable blijven. Zo houden ze grip op de materialenstroom en ontstaat een 82 procent circulaire keuken. Dat deel wordt geen afval, maar hergebruikt en behoudt waarde.

Verdeling en verschillen

Vanaf de start is hun rolverdeling duidelijk vanuit hun achtergronden. “Simon en Jordy zijn de bestuurders”, zegt Cees, en voegt droog toe: “gezien mijn houdbaarheidsdatum.” Cees is bij alles betrokken, geen besluit zonder driemans-steun, al beslissen formeel de bestuurders. “Cees doet commercie”, somt Jordy de portefeuilleverdeling op. “Simon is CEO en ik ben CTO, verantwoordelijk voor de operatie en productontwikkeling.” Volgens Cees is Simon de meest serieuze, met een knipoog: “Hij checkt altijd of wij niets over het hoofd hebben gezien bij het bedenken en ontwikkelen. In Jordy herken ik mezelf, met hem ik altijd veel lol.”

Verschillend zijn ze zeker ook: Cees zegt elke ochtend om half zeven op te staan, ‘ordnung muss sein’. Jordy is daar minder van en werkt tot laat door. “Zeven minuten voor deze afspraak sta ik aan Jordy’s bureau”, geeft Cees een voorbeeld. “Zegt hij: ik heb toch nog zeven minuten? Nog een verschil is dat ik onhandig ben. Mij moet je niets met mijn handen laten doen. Ik ben goed met mensen. Business-to-business mag dan een nieuwe wereld zijn, ik kijk ook naar de huurder, consument; niet alleen naar de corporatie.”

Van elkaar leren en profijt hebben

Tijd voor zijn pensioen heeft Cees dan ook niet. Hij gebaart: “Dit (het bedrijf, red.) en zij (Jordy en Simon, red.) houden me jong. Maar ja, ik moet een keer afbouwen, voordat ik niet meer serieus wordt genomen.” Jordy waardeert die uitwisseling tussen generaties juist en zegt veel te leren van Cees. “Vooral hoe hij een gesprek insteekt. Zeker in de beginfase, toen we nog geen proof of concept hadden, gaf zijn vijftig jaar ervaring vaak de doorslag. Dat hielp enorm om ons te kunnen bewijzen, inmiddels hebben we dat bewijs geleverd en draaien we projecten in heel Nederland.”

Andersom geeft de zeventigplusser aan van zijn twee jonge medeoprichters te leren. “Deze ervaring en samenwerking met hen maakt mijn leven zoveel rijker. Vooral op het vlak van duurzaamheid heb ik een heel proces doorgemaakt. Je moet iets van jezelf prijsgeven om anderen de ruimte te geven. En dat wil de jongere generatie ook. Vanuit ervaring kan ik mensen goed inschatten. Ik ben dan ook blij met de keuzes die ik gemaakt, ook voor Jordy en Simon.”

Tempo en op til zijn

Nu het tempo omhooggaat, signaleert Jordy dat dat voor zijn oudere compagnon soms wat moeilijker bij te benen is. Cees beaamt: “Die jonge salesmensen nemen me steeds meer uit handen: digitaal offertes verwerken en keukens tekenen. Ik moet afleren om het zelf te willen doen. Dat vertraagt sommige processen gewoon.” Ze voeren inmiddels gesprekken om een ervaren salesmanager aan te trekken, met Cees meer op de achtergrond in een coachende rol. “Kijk, ik durf bepaalde dingen te zeggen, waar zij -gezien hun leeftijd en ervaring- niet mee wegkomen.”

Het nadeel van hun samenwerking? “Dat we mannen zijn”, antwoordt Jordy plompverloren. “Een vrouw erbij zou goed zijn, maar dat is geen van ons tot nu toe gelukt. We hebben nu voor het eerst wel iemand van boven de dertig aangenomen”, grinnikt hij. “Cees haalt de gemiddelde leeftijd goed op.” Volgens Cees trekken ze ondanks het leeftijdsverschil als collega’s met elkaar op. Lachend: “Soms vervaagt het leeftijdsverschil zelfs. Dan vraagt niemand of ie me even kan helpen. Terwijl ik dan al tien keer met spullen de trap op ben gelopen.”

Twee jaar ‘corona’ gaf deze startup de wind in de zeilen. Jordy legt uit: “Door het op afstand digitaal werken konden we veel sneller schakelen en op één dag kennismaken met woningcorporaties en institutionele beleggers van Groningen tot in Zeeland.” Vooruitkijkend wordt de grote verandering dat, na twee jaar zo intensief met elkaar optrekken, Cees minder gaat werken. “Gelukkig hebben we al zijn uitspraken, spreuken en wijsheden in xls bijgehouden”, lacht Jordy vrolijk, “om er tegeltjes van te maken. Wat dacht je van deze: Als auto’s zich hadden ontwikkeld zoals keukens, dan reden we nu nog allemaal in een T-Ford.”

“Gelukkig hebben we al zijn uitspraken, spreuken en wijsheden in xls bijgehouden”