‘Hoe dichterbij het komt, des te zenuwachtiger ik word. Schoenmaker zijn is mijn passie. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik 65 ben,’ verzucht Ben Benerink. De Zutphense schoenmaker gaat over ruim een jaar met pensioen. Mitchel Leijser (27) neemt zijn schoenmakerij ‘t Centrum over. Ben stoomt deze ondernemer in spe nu klaar, zodat hij met een gerust gevoel zijn bedrijf over kan dragen.
De liefde voor het vak heeft Ben van zijn vader, die een schoenenwinkel had. In een winkel staan wilde hij niet, het ambacht leren wel. Hij ging als dienstplichtige aan de slag in de schoenmakerij van het leger in Eefde en bleef er ook na zijn diensttijd werken.
Echte Achterhoeker
In 1995 verhuisde de schoenmakerij van het leger naar het westen en daar had Ben als Achterhoeker geen zin in. ‘De eigenaar van een schoenmakerij in Zutphen-Centrum – ik vond dat altijd al een knusse zaak – zocht een opvolger. Er was een klik en hij wilde met mij in zee.’ De overname regelen kostte echter tijd. ‘Ik moest alles overkopen, de inboedel, een personeelslid en het pand. Mijn familie wilde niet helpen. Het lukte daardoor niet het volledige startkapitaal van de bank te krijgen.’
Zijn grote geluk was dat de eigenaar hem een persoonlijke lening aanbood. ‘Daar stond ik met tranen in de ogen. Ik vroeg: Wie ben ik voor jou dat jij mij dit gunt? Hij: Als ik ergens vertrouwen in heb dan ga ik ervoor. Mijn familie hielp me niet, een wildvreemde wel.’
Klik
Nu staat Ben in de schoenen van zijn voorganger. ‘Een geschikte opvolger vinden, dat viel niet mee. Geïnteresseerden genoeg, maar ik stelde eisen. Uiteindelijk werd het dus Mitchel met wie de klik gewoon goed was. Ik heb vertrouwen in hem. Rustige jongen, denkt niet te hoog over zichzelf – daar houden we van hier in het oosten.’
Mitchel: ‘Ik zat in de horeca maar wilde iets anders en probeerde op een dag het vak van schoenmaker. Er ging een wereld voor me open. Je maakt mensen blij door hun schoenen te repareren, geweldig!’ Nog tijdens de opleiding kwam hij in contact met Ben. Ze hingen bij dat eerste contact vier uur aan de telefoon en in september 2013 kwam hij bij ‘t Centrum werken.
De financiering
En nu? Mitchel moet alles na de overname zelf kunnen; dat kost tijd. De grootste horde echter is het regelen van definanciering. Een geluk voor Mitchel is dat hij het pand niet over hoeft te kopen, maar gaat huren. Mitchel: ‘Ik heb zelf geen groot spaarpotje, dus zal met de bank in gesprek moeten. Daar gaan we komende jaar mee aan de slag.’
‘Ja, voor Mitchel komen nu de zakelijke vraagtekens,’ zegt Ben. ‘Nu het geld nog. Hij heeft van mij de jaarcijfers van de laatste drie jaar gehad. Hij moet advies zoeken bij mensen die hem kunnen steunen. Ik kan alleen vertellen hoe ik het destijds heb aangepakt. De financiering zal een groot probleem worden, zoveel geld krijg je tegenwoordig niet meer van de bank. Het zou het mooiste zijn als hij niet financieel afhankelijk hoeft te zijn van mij.’
Mitchel ziet het rooskleuriger in: ‘Ik denk dat het wel goed komt. Ik heb een goed gevoel…’
Het afscheid is gepland voor 1 januari 2017. Ben: ‘Daarna? Rust pakken, klussen, wat doen voor de opleiding. Verder zie ik wel.’
Auteur: Nerina Vilchez
