Een bruidsboetiek van moeders en dochters

Dit is niet de plek waar
De Blauwe Hoeve ooit begonnen is. “Mijn moeder is deze boetiek in 1991 gestart samen met een vriendin. Ze verkochten tweedehands bruidsjurken vanuit de woonkamer van die vriendin, die in boerderij De Blauwe Hoeve woonde. Die naam is gebleven.”

Via advertenties in de krant riep Mirjams moeder vrouwen op hun gedragen trouwjurken bij de winkel in te leveren. Het dragen van een tweedehands trouwjurk was in die tijd nog taboe. “Daar heeft ze flink tegenop moeten boksen. Maar het feit dat je in haar boetiek prachtige jurken kon vinden voor een betaalbare prijs, zorgde er toch voor dat de zaken goed gingen. Vandaag de dag vragen mensen juist specifiek naar tweedehands, omdat ze het zonde vinden als een mooie jurk slechts eenmaal gedragen wordt. Ik verkoop dus nog altijd tweedehands, maar ook nieuwe jurken, zolang ik ze maar voor minder dan 1000 euro in de winkel kan hangen.”

Mirjam hield als tiener altijd goed de collectie van haar moeder in de gaten. “Geweldig vond ik het, als mensen jurken kwamen brengen. Ik keek altijd of die van mij ertussen zat. Uiteindelijk ben ik dan ook getrouwd in een tweedehands jurk uit mijn moeders winkel, gemaakt van ruwe zijde. Na mijn bruiloft heeft mijn moeder hem weer in de winkel gehangen en verkocht.”

Ze wist altijd al dat ze het bedrijf ooit over wilde nemen. Maar dat moment kwam helaas eerder dan verwacht. “Mijn moeder kreeg een ziekte die erg op ALS lijkt, waardoor haar handen uitvielen en ze moeilijk kon praten. Ik ben daarom met mijn gezin van Houten naar Apeldoorn verhuisd. Toen ze het zelf niet meer kon, heb ik de winkel overgenomen en het bedrijf verhuisd naar dit gebouw naast mijn huis. Mijn moeder is op 66-jarige leeftijd aan haar ziekte overleden.”

Mirjam heeft het succes van haar moeder voort weten te zetten en zit niet om klanten verlegen. “De Blauwe Hoeve is echt een begrip. Mensen weten dat ze hier mooie en betaalbare jurken kunnen vinden. Vooral jonge, christelijke bruidjes in spé weten de boetiek te vinden. Ik adverteer daarom nog altijd in christelijke kranten. Die worden door de moeders en oma’s van deze bruiden nog altijd gelezen.”

Ondanks het succes is Mirjam bewust klein gebleven. “Ik kan wel 1000 jurken ophangen, maar dan zien mensen door de bomen het bos niet meer. Als je 100 jurken hebt hangen, heb je genoeg keuze.” Ze werkt ook alleen op afspraak. “Ik plan er één of twee per dag in, anders wordt het lastig om iedere aanstaande bruid dezelfde aandacht te geven.” Omdat de derde generatie al staat te trappelen, is De Blauwe Hoeve sinds kort ook in het weekend open. “Mijn 18-jarige dochter wilde heel graag in de zaak werken. Daarom neemt zij nu de zaterdag voor haar rekening en dat doet ze geweldig. Ook als ik op vakantie ben runt zij de boetiek. Het zou erg leuk zijn als zij, of een van haar jongere zusjes, ooit de winkel over zou nemen. Maar ze moeten wel eerst iets anders gaan doen, zodat ze weten wat er allemaal nog meer is in de wereld.”