Elektrisch rijden met kleur

Het getuigt in elk geval van durf om je herstart als merk binnen te knallen met een auto die je qua design tegemoet spat. Testrijder Rob van Ginneken zoekt uit of de Mokka-E verder zuivere koffie is.

Opvallende Opel Mokka-E

Natuurlijk gaat het bij een auto om meer dan zijn looks alleen, maar in het geval van de Mokka-E is het toch een verhaal apart. Hij brengt leven in de wereld van elektrisch rijden. Je ziet zelden dat een door kenners en liefhebbers geprezen design prototype vrijwel één op één werkelijkheid wordt. Dat durven de grote bazen meestal niet. 

Wat dat betreft valt de Mokka-E op als een olifant in een aardbeienveld. Ook letterlijk trouwens als je – zoals ik – met een standaardlak uitvoering op pad gaat. Je trekt nogal bekijks, laat ik het zo maar samenvatten. Opel is een paar jaar geleden geabsorbeerd in het PSA-concern en het eerste compleet zelfontwikkelde model straalt uit: ‘we gáán ervoor’. 

Hij lijkt als twee druppels water op het ‘GT-X Experimental Concept’ dat niet zo gek lang geleden op autoshows stond. Ook vanbinnen trouwens. Geinig detail is daarbij dat alle andere en doorgaans minder luidruchtige kleuren extra geld kosten. Twee- tot achthonderd euro. Zo’n lekker eigenzinnige aanpak verwacht je eerder van de Tesla’s en Mini’s van deze wereld. 

Wen er maar vast aan, want voor de Duitsers is hun ‘Vizor’ – zeg maar het vizier – op de snuit en het dashboard de look voor de komende jaren. Ook op de geheel nieuwe Astra, die later dit jaar komt. Ben benieuwd.

Een echte pretletter

Ter zake. Technisch is de new Mokka nauw gelieerd aan modellen van Peugeot, Citroën en DS. Het delen van de bouwplatforms is vandaag de dag de enige manier om als merk te overleven. Naar het schijnt is hij in Duitsland qua bestellingen niet aan te slepen, dus hebben ze toch een gevoelige snaar geraakt.

Het is duidelijk wat anders tussen de Kia’s, Hundai’s en ID’s. En met het – tja – half zwevende dashboard oogt hij bijna futuristisch. Stijlvol ook. Naast de strakke lijnen, zachte aanvoelende oppervlakken en carbonfiber- en suède-achtige accenten is in een moeite door een blik vol hightech features opengetrokken. De Mokka-E is redelijk handzaam qua formaat, maar legt de lat verder zowat op managementclass hoogte.

Een beest op wielen is hij met zijn 136 paardenkrachten zeker niet, maar zoals het een EV betaamt, is er altijd én meteen trekkracht voorhanden. Een stevige 260 Nm in dit geval – voor de kenners – en dat maakt er best een leuke rijdersauto van. Zeker als je de elektronisch inschakelbare sportstand aantipt.

Besturing en wegligging zijn op bijpassend niveau. Daar hebben de Duitsers een stap genomen. Wat onder het rijden ook meteen opvalt: hij is bijna bizar stil. Zijn ontwerpers hebben een verbluffend effectief pakket dempend materiaal aangevinkt om de cabine te isoleren. Wel zo aangenaam en geraffineerd. En ideaal als je graag muziek luistert.

Elk voordeel …

Karakteristiek design betekent in de praktijk vaak dat je helaas ergens anders op moet inleveren. Yep, dat geldt ook hier. Bij de Mokka-E zijn er specifiek drie noten te kraken. Voor achterpassagiers is het geen onverdeeld feestje namelijk.

Je stapt in over een tamelijk hoge dorpelbalk en merkt vervolgens dat de beenruimte achterin niet overhoudt. Daar komt bij dat de oplopende ‘heuplijn’ het zicht schuin achter voor jou als bestuurder nogal hindert. Goed dat er een achteruitrij camera op zit.

Het is in deze klasse een puzzel met de ruimte als je zo’n zwierig sportieve daklijn kiest. Dat hebben ze nog heel aardig opgelost door de accupakketten onder de voorstoelen en achterbank te schuiven. De vloerhoogte is prima en de bagageruimte is even groot als in een benzineversie – 350 liter. Voor deze klasse dus heel behoorlijk. 

Voorin zit je goed in de ‘sportief’ voorgevormde stoel, al mag de stoel van mij wel iets breder zijn. De eerlijkheid gebiedt te melden dat mijn pantalonmaatje iets boven modaal is. Aan de zithouding zal het in elk geval niet liggen en ook het hele bedieningsconcept scoort vervolgens punten. Een mooie tussenweg tussen hightech schermen, stuurtoetsen en voor instellingen die je vaak gebruikt toch ook draaiknoppen.

Mokka-E Business

Voor de dikke ‘bijtelling special’ Mokka-E Business Elegance is een blik vol hebbedingen opengetrokken. Zo springen het grote digitale virtuele meterpaneel en het 10-inch aanraakscherm in het oog. Samen vormen die een uitgebreid infotainment- en navigatiesysteem. 

Er zijn ook allerhande ADAS-snufjes aan boord. Lees: geavanceerde elektronische rijassistenten. Daarnaast heb je bijvoorbeeld adaptieve cruise control, hightech koplampen en ‘instappen en start’ zonder de sleutel te gebruiken.

Als prijs noem ik trouwens niet 35 maar 36 mille, want je wilt hem denk ik altijd hebben met de krachtiger 11 kW lader. Een optie. Raar, want in die goedkopere versie is hij aan de laadkast met een beetje pech een hele nacht of werkdag bezig om het accupakket aan de zuurstof te krijgen.

Snelladen met maximaal 100 kW kan ook en dán hoef je dus maar een lunchpauze lang te wachten. Het accupack is 50 kWh groot en ik haalde daarmee een dikke 240 kilometer actieradius. Let wel: bij aardig koud weer, met alle gangbare zaken ingeschakeld en natuurlijk géén rijstijl waar Groen Links bij zwijmelt. Dan had hij maar geen testauto moeten worden, niet? 

Doe je iets meer je best, dan zal 300 tot 330 kilometer bij doorsnee gebruik goed haalbaar zijn. Al met al heel bruikbaar, zou ik zeggen.

Ook nog even nuttig om te weten met het oog op de toekomstige gebruikskosten: de Mokka-E wordt inclusief zes jaar onderhoud geleverd – uiteraard betaal je dan de slijtagedelen wel. De auto krijgt levenslang software- en navigatie updates en het accupakket zelf is acht jaar gegarandeerd. Meestal betekent dat dat hij ook op gevorderde leeftijd nog driekwart capaciteit haalt.