Het convenant bij echtscheiding

Destijds is, met behulp van advocaten, een convenant opgesteld. Tijdens die fase speelt van alles. Vooral de wens verder te kunnen, dat begrijp je. Om die wens te realiseren laat je wel eens wat twijfelachtigs in zo’n concept-convenant staan. Heel begrijpelijk.
Maar als je advocaat net die ochtend ook nog eens grieperig was, kan het zo maar écht vervelend worden.

In dit convenant werden, uiteraard, de normale bepalingen opgenomen. Alimentatie voor de wettelijke termijn van 12 jaar, verdeling van de kosten van opvoeding van de kinderen en nog één speciale bepaling. De man staat gedurende de looptijd van de hypotheek van de vrouw borg. Dat betekent dat de bank bij de man langskomt, als de vrouw rente en aflossing niet heeft kunnen betalen. En de bank komt in dat geval niet langs voor een “bakkie pleur met een kano”. Laten we verder, voor het dramatisch effect, aannemen dat deze hypothecaire lening “aflossingsvrij” is afgesloten. Dat was destijds heel gebruikelijk, zeker als je financiële beeld nog niet meteen helder was, zoals bijvoorbeeld bij een echtscheiding. En…oh ja, die looptijd van die hypotheek…. die is dertig jaar.

Tot die 30 jaar voorbij is bestaat dus de kans dat de man wordt aangesproken voor de financiële handel en wandel van de vrouw. Dat is niet tof als je verder geen contact meer hebt en dus ook niet goed weet hoe de ex er financieel voor staat.

Na de scheiding is de vrouw niet gaan werken. Misschien ook wel terecht. Je bent alleenstaand en er zijn kleine kinderen in huis die zorg vragen. Toen die kinderen groter werden, kwam er ook geen baan om de hoek. Misschien óók wel terecht. Immers, naarmate je ouder wordt, nemen je kansen op betaald werk af. Zeker als je al een flink aantal jaren niet werkt.

Maar als de alimentatie straks stopt, is er geen inkomen meer. Of de bijstand een uitweg biedt, is twijfelachtig. Er is tenslotte nog een eigen huis. Die baan dan? Dat zou dé uitweg zijn, maar ja het gebrek aan arbeidsverleden enz. Wat vaststaat is dat, bij gebrek aan betalingen, de bank de woning zal willen veilen. Dat levert vaak minder op dan er aan schuld staat, dus de bank heeft dan nog “honger”. En wie mag de boterham aanreiken? Juist, de man!

Deze. Als het leven onder hoogspanning staat (overlijden, echtscheiding) is de natuurlijke neiging snel vooruit te willen. Je wilt dóór met je leven. Er moet juist in die tijden veel geregeld worden. Blijf ook dan scherp! Kijk altijd goed wat er op papier gezet wordt en door wie. Schakel desnoods hulp in. Zo weet je zeker dat die verplichtingen over en weer ook echt na 12 jaar voorbij zijn.