Negentien miljoen heeft Toyota er sinds 1982 al van gebouwd. Amerikanen zijn er gek op en de Camry is zelfs een mondiale bestseller. Maar de vraag ligt voor de hand: ‘Waarom zie ik ze dan niet op de weg?’
Simpel: omdat ze in Europa al twee autogeneraties lang niet meer worden verkocht. En er zijn daartegen weinig protesterende gele hesjes gesignaleerd. Niemand zat immers op zo’n relatief gewone, grote en eigenlijk ook best tamelijk saaie sedan te wachten.
Comeback van de sedan
Verzet de klok naar 2019 en… kennelijk is er iets veranderd. De Camry is terug en daar maken ‘ze’ zelfs aardig wat tamtam van. Is het omdat de SUV-trend een toefje metaalmoeheid vertoont? Is het omdat autofabrikanten een lage auto veel makkelijker zuinig maken dan die hoge windvangers? Of maakt de sedan gewoon een comeback?
Een treetje of twee ónder de gesoigneerde directielimousines, die altijd in homeopathische aantallen present zijn gebleven.
Een stormloop op de showrooms lijkt nog niet aan de orde, maar inderdaad… De automerken zien in Europa weer brood in sedans. Onder aanvoering van de trendy nieuwe Tesla Model 3. Dat helpt: kofferbakdesign mag kennelijk weer gezien worden. Er komen er steeds meer op de radar. Noem recent bijvoorbeeld de Peugeot 508- en Mercedes A Limousine, Mazda 3 en Toyota Corolla.
Een tankpas heeft alle voordelen zonder de nadelen. Benieuwd wat deze zijn? Bekijk dan tankpas via De Zaak.
Spannend?
Er is veel gebeurd sinds grote baas Akio Toyoda een paar jaar geleden verordonneerde dat er geen saaie auto’s meer mochten worden ontwikkeld. Je mag zelf bepalen hoé spannend de new Camry oogt. Echt spannend is zijn design nog steeds niet, zou ik zelf zeggen. Het is vooral een keurige ‘zakelijke’ auto geworden, met een herkenbaar ontwerp. Weer eens wat anders dan de doorsnee Passat of Mondeo.
Technisch gesproken doet hij sterk denken aan de Lexus ES. Dat geldt zowel voor het onderstel als de 2,5-liter hybride aandrijving. Ondanks een gecombineerd vermogen van 218 pk – benzine en elektrisch samen in actie – is de Camry echter geen scheurneus. Oke, hij sprint aardig vlot van de plek, maar zijn top is bewust op 180 gelimiteerd.
De grote nadruk ligt op comfort en souplesse. Je moet al op de ‘sport’ knop drukken om er een béétje bite in te krijgen. De motor reageert dan wat vinniger en de hightech automaat lijkt ook wat anders te schakelen. Dat doet hij in werkelijkheid trouwens niet, maar ze simuleren het schakeleffect redelijk overtuigend.
Toeren
Alles bij elkaar loopt de nieuwe Camry een tikje uit de pas tussen de geijkte zakenlimousines. Want daar moet je hem toch inschalen. Prijstechnisch is de klap verrassend goed te overzien, met een startpunt onder de 40 mille, maar qua zit- en reiscomfort doet hij toch mee in de premiumklasse. Ook achterin is het zowat van auto-met-chauffeur niveau.
Daarachter vind je trouwens nog een forse kofferbak met een wat smalle opening. Elk nadeel heeft zijn voordeel: zo’n koetswerk maakt er een mooi stijve auto van. Dat krijg je uitbetaald in extra rust in het interieur en een bonus in veergedrag.
De businessclass uitrusting past daar aardig bij, tot intelligente cruise-control en in de topversie voorruitprojectie aan toe. Het infotainment mag nog wel een tandje beter, vooral bij zaken als de app-functies via je smartphone. Ook in de afwerking merk je een beetje dat het moederconcern ruimte ‘omhoog’ laat waar de kostbaarder Lexus-broer mooi inpast. Maar ach, er is verder weinig mis mee, als je pakweg de wat goedkoop ogende kunststof panelen op de raamstijlen door de vingers ziet.
Hij is groot – 488 lang – en rijdt zoals je in deze limousineklasse verwacht. Niet zo verfijnd als twee keer zo dure directieklasse rides, maar veel scheelt het niet. Het veergedrag krijgt een extra portie comfort, maar omdat er mooie multilink wielophanging onder ‘staat’ voelt het toch solide aan. Dynamisch? Mwahhh. Hij stuurt strak en eigenlijk ook best vlotter dan je verwacht, maar als je een sportieve sedan zoekt… even doorsparen voor pakweg een prettige Audi of een wat kleinere Tesla Model 3.
TCO, MVO en TAXI
De grootste troefkaart ligt onder de motorkap. De grote 178 pk viercilinder met zijn 120 pk elektrische hulpmotor vullen elkaar in alle rust prima aan en Toyota heeft de vroegere ‘brul-o-matic’ irritatie van de CVT-achtige transmissie heel aardig weggepoetst. Alles bij elkaar wordt het daardoor een aardig vlotte reisauto, die vooral in en om de stad extra talenten etaleert.
Juist nu diesels zwaar uit de gratie zijn en steeds meer bedrijven elektrisch of hybride verplicht stellen, kan deze ‘zelf opladende’ hybride met zijn accupakket zónder stekker scoren. Hij heeft een bijna dieselachtig laag verbruik en rijdt aardig verfijnd. Zelf haalde ik toerend door Kroatië vrij gemakkelijk rond de vijf liter op 100 kilometer.
Auto’s als deze beloven een lage total cost of ownership en passen ondanks het formaat soepel in het concept maatschappelijk verantwoord ondernemen. Spannend? Niet echt, want dat geldt vooral voor het accupakket achterin, maar – word ik oud? – feitelijk valt er een boel voor te zeggen als comfortabele reis- en zakenauto. Een probleempje misschien: hij gaat zeker opduiken op de taxistandplaats. Maar ach, geldt dat ook niet voor Mercedes?
Toyota Camry |
|
|
Motor:
|
2,5 liter hybride automaat |
| Power: | 218 pk, 221 Nm |
| Prestaties: | 180 km per uur, 0-100 in 8,3 sec. |
| Testverbruik: | circa 4,9 liter 100 km (1 op 20,4) |
| Prijs: | vanaf 40 mille, topversie 47.500 euro |
